ความรักในรูปการกระทำ

วันที่ 17 กุมภาพันธ์ มณฑลตอนใต้ของเลย์เต้ ซึ่งอยู่ภาคกลางของฟิลิปปินส์ เนื่องจากฝนตกตลอดวัน ทำให้ดินตามเนินเขาพังทลายลงมา หมู่บ้านหลายแห่งถูกกระแสดินหินไหลลงมาทับถมจนมิดเพียงเวลาไม่กี่นาที บางแห่งมีดินโคลนหนาถึง 30 ฟุต เป็นอันตรายมาก เมืองเซนต์ เบอร์นาร์ด ที่ได้รับความเสียหายหนักที่สุด กับชาวบ้านที่อยู่หมู่บ้านใกล้เคียง ประมาณ 3,000 คน ได้ประสบเคราะห์กรรม ขณะนี้นอกจากชาวบ้านจำนวน 50-60 คนที่ได้รับความช่วยเหลือแล้ว ที่เหลือหายสาบสูญไป

ท่านอาจารย์เป็นห่วงเหตุการณ์ในพื้นที่ จึงได้แนะนำการช่วยเหลือกู้ภัย เพื่อนบำเพ็ญชาวฟอร์โมซา เมื่อได้รับข่าวการช่วยเหลือเมื่อวันที่ 20 แล้ว จึงจัดตั้งคณะกู้ภัยขึ้นทันที และได้ออกเดินทางเช้าวันรุ่งขึ้นไปที่ประเทศฟิลิปปินส์

เมื่อไปถึงศูนย์มะนิลา เพื่อนบำเพ็ญรีบติดต่อกับเพื่อนเก่าชาวฟิลิปปินส์ทันที คนหนึ่งเคยเป็นสมาชิกวุฒิสภา คือ คุณมานูล แอล โมราโต และนักข่าวในพื้นที่อีกคน คุณโจ ลาด ซานโตส โดยนักข่าวท่านนี้ได้มาเยี่ยมที่ศูนย์ในตอนดึก นอกจากพูดถึงเหตุการณ์ภัยพิบัติแล้ว การพูดจาก็ได้ระลึกถึงท่านอาจารย์เป็นอย่างมาก คณะกู้ภัยไปเยี่ยมท่านมานูล แอล โมราโตในคืนวันนั้นด้วย เมื่อได้ทราบถึงจุดประสงค์ของเพื่อนบำเพ็ญแล้ว ท่านได้โทรศัพท์ไปที่หน่วยงานสงเคราะห์ของฟิลิปปินส์ (PCSO) ทันทีที่มีสาขาตั้งอยู่ที่สถานที่เกิดเหตุตาโคลบาน และได้เขียนหนังสือแนะนำด้วยตนเองให้ฉบับหนึ่ง (ดูภาคผนวก)เพื่อให้พวกเรานำไปมอบให้กับผู้บัญชาการหญิงเซนนี่ เดลันต้าร์ รายละเอียดจากหนังสือแนะนำ พวกเราจึงทราบว่า ท่านโมราโต เป็นผู้กำกับงานใน PCSO คืนนั้น เพื่อนบำเพ็ญตัดสินใจแยกออกเป็น 2 เส้นทาง ทำการช่วยเหลือ : กลุ่มหนึ่งไปที่ภาคกลางทางใต้ของเลย์เต้ สถานที่เกิดเหตุ อีกกลุ่มไปที่เมือง เซมบอนก้า สถานที่เกิดเหตุ

งานแจกจ่ายสิ่งของช่วยเหลือผู้ประสบภัยที่เมืองทางตอนใต้ของเลย์เต้

วันที่ 22 กุมภาพันธ์ คุณเดลันต้าร์ ผู้บัญชาการ PCSO พาเพื่อนบำเพ็ญไปที่สถานที่เกิดเหตุ โดยมีเลขานุการนายกเทศมนตรีไปเป็นเพื่อนด้วย สำรวจสภาพในที่เกิดเหตุ และทราบถึงจำนวนผู้ประสบภัยกับความต้องการตามที่พักชั่วคราวต่าง ๆ พวกเรารีบสั่งซื้อสิ่งของในวันรุ่งขึ้นทันที เนื่องจากบ้านเรือนผู้ประสบภัยพังทลายไปหมด สิ่งของจำเป็นประจำวันเป็นที่ต้องการทุกอย่าง ระหว่างการสั่งซื้อ การกระทำของผู้อาสาสมัครของ PCSO เป็นที่น่าซาบซึ้งอย่างยิ่ง จากการสอบถามราคาจนถึงการวิเคราะห์ราคาได้ทำอย่างละเอียดและสุดความสามารถ ทำให้เงินของท่านอาจารย์แต่ละรูปีที่บริจาคมา ใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพที่สุด เมื่อสิ่งของต่าง ๆ ได้ทำการสั่งซื้อจนครบถ้วนเสร็จแล้ว เพื่อนบำเพ็ญก็เริ่มทำการบรรจุทันที ทั้งหมดได้ของเต็มรถบรรทุก 2 คัน เช้าวันรุ่งขึ้น จัดการออกรถไปแจกจ่ายสิ่งของตามสถานที่พักต่าง ๆ ทันที

พวกเราไปที่โรงเรียนมัธยม คาทอลิกที่เซนต์ เบอร์นาร์ด โรงเรียนศูนย์เซนต์ เบอร์นาร์ด สมาคมสหคาทอลิก และสถานที่รับเลี้ยงเด็ก ๆ ที่สูญเสียพ่อแม่ผู้ปกครองในเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งนี้ด้วย –โรงเรียนชิลเด็น เฟรนลี่ แจกจ่ายสิ่งของช่วยเหลือ นายอำเภอคุณซันโจน ได้เข้าร่วมแจกจ่ายด้วย โรงเรียนมัธยมของรัฐซันถูกกระแสดิน หินไหลลงมาทับจนมิดชิด ครูใหญ่หญิงราเชล อาร์ คูวา ที่พักอยู่ที่นี่ ขอบคุณพวกเราอย่างซาบซึ้งที่มาช่วยเหลือในครั้งนี้ เธอกล่าวด้วยดวงตาที่แดงก่ำว่า “ขอบคุณท่านอาจารย์ชิงไห่มากที่มาช่วยเด็ก ๆเหล่านี้” นอกจากนี้ พวกเราไปแจกสิ่งของให้กับผู้ประสบภัยที่ได้รับบาดเจ็บ จำนวน 16 คนที่โรงพยาบาล

เสร็จสิ้นการแจกจ่ายสิ่งของช่วยเหลือผู้ประสบภัยแล้ว กลุ่มกู้ภัยกลุ่มเล็กกลับสู่กรุงมะนิลา ในวันรุ่งขึ้นของวันที่ 25 และไปที่บ้านพักของท่านโมราโตทันที เพื่อแสดงความขอบคุณ ท่านโมราโตก็ขอขอบคุณท่านอาจารย์ที่ช่วยเหลือเมตตามาตลอด และกล่าวว่าคิดถึงท่านอาจารย์มาก หวังว่าสักวันหนึ่ง ท่านอาจารย์คงจะได้มาเยี่ยมฟิลิปปินส์อีก

งานแจกจ่ายสิ่งของช่วยเหลือที่เมืองเซมบอนก้า

เมืองเซมบอนก้า ตั้งอยู่ทางใต้สุดของฟิลิปปินส์ อยู่อำเภอบาโยก ซึ่งเป็นเขตภูเขา เป็นสถานที่เกิดเหตุด้วย ชาวบ้านส่วนมากยากจน มีอาชีพขุดแร่ วันที่ 19 กุมภาพันธ์ ฝนตกหนักทำให้ภูเขาพังทลาย ทำให้บ้านเรือนพังล้มลง ผู้ประสบภัยต้องการความช่วยเหลือจากภายนอกด่วน

เพื่อนบำเพ็ญมาถึงเมืองเซมบอนก้า ในวันที่ 22 โชคดีได้พบกับหัวหน้าหญิงลอไรด้า ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มข่าวของสถานีโทรทัศน์ที่ใหญ่ที่สุดและสถานีวิทยุเอบีแอส-ซีบีเอ็น ให้ความช่วยเหลือ ติดต่อกับที่ปรึกษาเทศบาลเมืองบายอก คุณมาร์เทียสได้ จากการคุยกันทางโทรศัพท์ คุณมาร์เทียสบอกว่า สถานที่เกิดเหตุต้องการเต๊นท์และยารักษาโรคด่วน เขาแนะนำให้พวกเราซื้อผ้าใบพลาสติกที่มีความยืดสูงยาว 50 เมตร จำนวน 4 ไม้กับยาอีก 15 ชนิด ผู้เข้าใจคนอย่างคุณลอไรด้าทราบดีว่า พวกเราไม่คุ้นกับพื้นที่ จึงติดต่อไปที่โรงงานผ้าใบกับโรงงานทำยาทันที สิ่งที่ซาบซึ้งมากกว่านี้คือ เมื่อพ่อค้าโรงงานทราบว่า พวกเราเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาที่นี่ เพื่อมาช่วยเหลือพี่น้อง พวกเขาต่างลดราคาขายให้เอง

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อไปสถานที่เกิดเหตุ พวกเราทราบมาว่า ถนนสถานที่เกิดเหตุไม่ดี รถจี๊บไม่สามารถที่จะเข้าไปได้ จึงต้องเอาสิ่งของไว้บนรถข้ามป่า ระหว่างทางเต็มไปด้วยอันตราย ถนนบางช่วงคับแคบมากจนผ่านได้เพียงคนเดียวที่ต้องคลานไป รัฐบาลฟิลิปปินส์ทราบว่า พวกเรามาบริจาคยารักษาโรคจำนวนหนึ่ง ดังนั้นจึงได้ส่งเจ้าหน้าที่รักษาพยาบาลไปที่สถานที่เกิดเหตุ เพื่อทำการรักษาพยาบาลด้วย ต้องลำบากแสนเข็นกว่าจะมาถึงจุดหมายปลายทาง เจ้าหน้าที่รักษาพยาบาลรีบจัดสถานที่รักษาชั่วคราวขึ้น ดูแลผู้คนทึ่ต้องการรับการรักษาพยาบาล ส่วนมากเป็นโรคกระเพาะอาหาร ลำไส้ และไข้หวัด จากการบอกเล่าของผู้ประสบภัย ที่เกิดเหตุมีภัยเกิดขึ้นบ่อย สมาคมนานาชาติอนุตราจารย์ชิงไห่ เป็นหน่วยงานต่างประเทศแรกที่มาให้ความเอาใจใส่พวกเขาที่นี่ ทำให้พวกเขาตื่นเต้นดีใจมาก

เมื่อมีเวลาเหลือจากงานช่วยเหลือ เพื่อนบำเพ็ญจึงนำแผ่นปลิว "ทางเลือกใหม่ในการดำรงชีวิต" แจกให้กับสนามบินหรือผู้คนที่มีบุญสัมพันธ์ที่ผ่านไปมาระหว่างทาง ต่างได้รับการตอบสนองอย่างดี แม้จะอยู่ในต่างประเทศ สิ่งแวดล้อมในสถานที่เกิดเหตุก็ไม่ดี พวกเราสามารถใช้เวลาอันสั้นเพียง 4-5 วันทำงานแจกจ่ายสิ่งของช่วยเหลือผู้ประสบภัยได้เสร็จสิ้นอย่างราบรื่น ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณท่านอาจารย์ที่ให้พรด้วยความรัก พวกเราทราบดีว่า ขณะที่พวกเราให้บริการกับสรรพสัตว์ ท่านอาจารย์ก็มาทำงานอย่างเดียวกับพวกเราด้วยกันอย่างเงียบ ๆ

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ต่อให้เพื่อน ๆ