ในเดือนกุมภาพันธ์ของปีทองที่ 3 (2549) ฉันเพิ่งจะย้ายมาอยู่ที่แมรี่แลนด์ และพยายามที่จะหางานการกุศลทำ จากการเป็นผู้มาใหม่ ฉันไม่มีเพื่อน หรือรู้จักผู้ประทับจิตใด ๆ หลังจากการค้นหาทางอินเทอร์เน็ต ฉันก็ได้พบกับเชส เฮ้าส์ ที่พักของผู้ไร้ที่พักอาศัย ที่ยินดีให้ฉันได้จัดอาหารมังสวิรัติให้กับผู้ชาย 40 คนที่นั่นในแต่ละเดือน

ฉันไม่เคยทำอาหารให้กับผู้ไร้ที่อยู่อาศัยมาก่อน อาหารเย็นมื้อแรกจึงค่อนข้างยุ่งยาก ฉันต้องวุ่นไปทั่ว และพบว่า ฉันไม่ได้เตรียมตัวให้ดีล่วงหน้าก่อน "ฉันปรารถนาที่จะมีเพื่อนสาวมาช่วยสักคน!" เป็นความคิดของฉันในระหว่างที่กำลังเตรียมอาหาร มื้ออาหารนี้ช้าไปกว่ากำหนดครึ่งชั่วโมง แต่ก็ประกอบไปด้วยอาหารมังสวิรัติอันโอชะ คือปอเปี้ยะเจ ข้าวผัด คุกกี้ และสลัดผัก ไม่กี่วันหลังจากนั้น ผู้ติดต่อก็ได้โทรศัพท์หาฉัน และพูดว่า มีสตรีท่านหนึ่ง ก็ได้เตรียมที่จะทำอาหารในวันเดียวกันในแต่ละเดือน เขาถามฉันว่า ฉันต้องการจะร่วมงานกับเขาหรือไม่ ฉันก็ยอมรับด้วยความสุขและความขอบคุณ เพราะสิ่งนี้คือแผนของพระเจ้า ที่ฉันได้ปรารถนาไว้! ดังนั้น ในวันอังคารสุดท้ายของทุกเดือน ฉันจะจัดส่งสลัด และของหวาน เช่น คุกกี้ หรือไอศกรีม และเธอก็จะจัดส่งพิซซ่า การจัดอาหารให้กับผู้ไร้ที่อยู่อาศัย จึงกลายเป็นเรื่องง่ายดาย

ในระหว่างนั้น ท่านอาจารย์ก็ได้นำฉันไปสู่ที่พักหญิงอีกที่หนึ่ง ชื่อว่า ศูนย์มอนท์โกเมอร์รี่ อเวนิว ซึ่งมีผู้พักอยู่ประมาณ 15-20 คนในแต่ละช่วง ในระหว่างที่พวกเขารอการช่วยเหลือ นอกจากอาหารและที่นอนแล้ว ทางศูนย์ก็ได้จัดสอนรายการต่าง ๆ ในตอนกลางวัน หลังจากที่ได้ติดต่อกับพวกเขา ฉันก็ได้ถูกขอให้ช่วยจัดอาหารเช้า 1 ครั้ง/เดือน

ในวันอาทิตย์หนึ่ง ในขณะที่ฉันได้นำน้ำผลไม้ ธัญพืช ขนมปัง ขนมเค้กร่วน กาแฟ ฯลฯ ฉันรู้สึกได้ถึงบรรยากาศอันเศร้าสร้อย ฉันได้ยินเสียงคนที่มีความโกรธ ตะคอกเสียงดัง และก็เห็นมีบางคนนั่งนิ่ง มองไปที่ว่าง และดูมีความทุกข์ ราวกับเป็นสถานที่บำบัดทางจิต "ความรักและพรของท่านอาจารย์จะช่วยเปลี่ยนสถานที่นี้!" ฉันคิด ในระหว่างที่ฉันเดินทางกลับบ้าน และฉันก็รู้สึกเหมือนกับ ท่านอาจารย์ได้แนะนำฉันข้างในว่า "พวกเขาต้องการแสงสว่าง"

ฉันไม่ทราบว่า จะทำอย่างไร ที่จะนำ "แสงสว่าง" ไปสู่คนเหล่านี้ ฉันขี้อาย และมักจะไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง แต่ไม่กี่วันหลังจากนั้น ฉันก็รวบรวมกำลังใจ และก็โทรหาคุณ แมรี่ จอห์นสัน ผู้อำนวยการของศูนย์ เธอได้ขอให้ฉันเข้ามาพูดคุยถึงโอกาสในเรื่องนี้ หลังจากที่เธอได้อ่านแผ่นปลิวของท่านอาจารย์ และได้รับชมดีวีดี "ผู้แสวงหาความสงบสุข" เธอก็รู้สึกประทับใจ และถามว่า ฉันต้องการจะจัดรายการแสดงคำสอนของท่านอาจารย์ทางวีดีโอ และแนะนำวิธีนั่งสมาธิ 1 ชั่วโมง/อาทิตย์หรือไม่ ฉันก็ได้ขจัดความกลัว ระลึกถึงพลังของท่านอาจารย์ ฉันก็ไปที่ศูนย์ทุก ๆ บ่ายวันพุธ และฉายการปาฐกถาธรรมของท่านอาจารย์ และแจกหนังสือตัวอย่าง และใบปลิว วิถีใหม่ในการดำรงชีวิต ได้ตอบคำถามทางจิตวิญญาณ และให้กำลังใจพวกเขา ในการรับประทานมังสวิรัติให้บ่อยขึ้น ซึ่งมักจะมีผู้เข้าร่วมหน้าใหม่ ๆ ในแต่ละสัปดาห์

ในเวลานั้น ชีวิตภายนอกของฉันก็ไม่ได้มีความสุขนัก ฉันเลยเห็นใจพวกเขา และต้องการช่วยเหลือผู้ที่อยู่ในสภาพที่แย่กว่า ในระหว่างที่ฉันต้องการจะลืมความทุกข์ของตัวเอง ผู้หญิงเหล่านี้ไม่มีอะไรเลย ไม่มีครอบครัว ไม่มีบ้าน ไม่มีเงิน ไม่มีงานทำ ไม่ได้ความรัก ไม่มีอาจารย์ และไม่มีวิถีกวนอิม ฉันก็ได้ตระหนักว่า ถ้าไม่เป็นเพราะอาจารย์ ฉันก็จะอยู่ในเรือลำเดียวกับพวกเขา!

เพื่อให้รายการเริ่มต้นด้วยดี ผู้อำนวยการศูนย์ได้ให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ โดยช่วยให้ผู้อยู่ที่ศูนย์ทุก ๆ คนได้เข้าร่วมชมวิดีทัศน์ เพราะว่าผู้หญิงเหล่านี้ไม่ได้ตั้งใจนั่งสมาธิ หรือว่ารับประทานอาหารเจอย่างแท้จริง พวกเขาจึงไม่พร้อมที่จะเรียนวิถีสะดวก แม้กระนั้น ก็เป็นสิ่งน่ายินดี ที่เสียงอันอบอุ่นของท่านอาจารย์และคำพูดอันรู้แจ้งของท่าน ได้ช่วยนำแสงสว่างมาสู่สถานที่แห่งนี้

เมื่อเวลาผ่านไป ฉันก็คิดว่า จะทำกิจกรรมเผยแพร่ข้อมูลทางจิตวิญญาณเพิ่มเติมอีกได้อย่างไร การไร้ที่อยู่ ทำให้ไม่ง่ายนัก ที่จะยอมรับการรับประทานอาหารอย่างมีสุขภาพ ดังนั้น ฉันเลยเสนอการสาธิตวิธีปรุงอาหารมังสวิรัติ และปรุงอาหารกลางวันทุก ๆ วันพุธ ตั้งแต่ 10 โมงเช้าถึงเที่ยง พร้อมการฉายวีดีทัศน์ของท่านอาจารย์ เกือบทุกครั้ง ซูมิ และ เฟธ ทีมงาน 2 คนของศูนย์ ได้ช่วยเตรียมอาหาร สำหรับแต่ละเมนู รายละเอียดวิธีทำได้ถูกจัดพิมพ์ไว้บนโต๊ะข้าง ๆ ใบปลิว วิถีใหม่ในการดำรงชีวิต

เหล่าผู้หญิงต่างชอบอาหาร และชื่นชอบกับบรรยาการอันอบอุ่น ที่ท่านอาจารย์ได้ช่วยจัดให้ ทีมงานต่างก็เข้ามาช่วยกัน และก็มีรอยยิ้มบนใบหน้าของทุก ๆ คน บางคนได้พูดว่า พวกเขามีความปรารถนาที่จะเปลี่ยนวิถีการรับประทานอาหาร ในระหว่างที่คนอื่นได้หยิบวิธีปรุงอาหาร และถามว่า จะซื้อเครื่องปรุงมังสวิรัติได้ที่ไหน มีอาหารมังสวิรัติหลากหลายชนิด และพวกเขาก็ได้เห็นอาหารเจสวยงามอันหลากหลายมากมาย ที่พระเจ้าได้ประทานให้เราจากอาณาจักรพืช และพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องทานเนื้อสัตว์เพื่อมีชีวิตอยู่ ทีมงานที่ชื่อซูมิได้รับแรงบันดาลใจ จนเธอตัดสินใจที่จะจัดทำอาหารมังสวิรัติอินเดียเพิ่มเติมอีกด้วย

6 เดือนผ่านไป ฉันก็ต้องย้ายไปอีกรัฐหนึ่ง ในวันสุดท้ายที่ฉันได้เตรียมอาหารที่ศูนย์นี้ ฉันพาซูมิไปยังร้านอาหารเจ ตามคำขอร้องของเธอ เพื่อที่จะชี้ให้เธอดูว่า จะซื้อส่วนประกอบอาหารเจ ที่ฉันใช้อยู่เป็นประจำได้จากที่ใดบ้าง เธอพูดว่า เธอจะพาเฟธมาในภายหลัง และจะทำประเพณีอาหารกลางวันเจทุก ๆ วันพุธเช่นนี้เรื่อยไป

ในภายหลัง ฉันก็ได้รับคำเปี่ยมไปด้วยกำลังใจจากซูมิ "ฉันต้องการที่จะขอบคุณ สำหรับการพาฉันไปซื้อผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองต่าง ๆ ด้วยการร่วมมือกัน เราได้ช่วยรักษาชีวิตด้วยการปรุงอาหารมังสวิรัติทุก ๆ วันพุธ เรายินดีกับทุก ๆ สิ่ง ที่คุณได้ทำให้กับพวกเรา และเราจะดำเนินรอยตามวิถีนี้ ที่คุณได้สร้างไว้ ต่อไป"

จากที่ฉันได้ไปที่ เชส เฮ้าส์ และศูนย์มอนท์โกเมอร์รี่ อเวนิว ฉันก็ได้ทราบว่า การทำงานการกุศล จะเป็นประสบการณ์ที่ดีเยี่ยม และช่วยให้ฉันได้เข้าใจอะไรมากมายว่า มีจิตวิญญาณอันงดงามมากมายในโลกภายนอก ที่จะยินดีเข้ามาช่วยเรา และเราก็สามารถเรียนรู้อะไรได้อย่างมากมายจากพวกเขา ขอบคุณอาจารย์ สำหรับการช่วยเหลือของท่านในช่วงเวลานั้นและตลอดไป

<< สารบัญ >> ส่งหน้านี้ให้เพื่อน ๆ