ถ้อยคำอาจารย์ ค้นหาสวรรค์จากภายใน
แล้วทุกแห่งจะกลายเป็นสวรรค์
 

 

ปราศรัยโดยอนุตราจารย์ชิงไห่
ฟลอริด้า สหรัฐอเมริกา วันที่ 7 มิถุนายน 2544
(ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ) ดีวีดี #718

เธอจะต้องพาตัวเธอไปสู่สวรรค์ทุก ๆ วัน ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน เธอจะต้องเข้าใจว่า ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนก็ตาม มันก็เป็นเพียงชั่วคราว เนื่องจากตาของเธอเห็นโลกภายนอก และหูของเธอได้ยินเสียงภายนอก เธอจึงคิดว่าเราอยู่ในโลกที่แท้จริง มันไม่ใช่เลย! ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนมันก็คือสวรรค์ มันเป็นแบบนั้น เพียงแต่เธอลืมที่จะมองเข้าไปภายใน เธอเฝ้าแต่รอให้มีอะไรเกิดขึ้นในชีวิตของเธอ แต่นี่ไม่ใช่ชีวิตของเธอ! ชีวิตของเธออยู่ข้างใน (ท่านอาจารย์ชี้ไปที่ตาปัญญา) เธอเอาแต่มองดูภายนอก ซึ่งเธอจะไม่มีวันพบอะไรเลย ถ้าเธอไม่สามารถพบอะไร ณ ที่ซึ่งเธออยู่ เธอก็ไม่มีทางพบอะไรได้ที่ไหนเลย

ฉันได้แสดงให้เธอเห็นแล้วว่าจะพบอาณาจักรของพระเจ้าได้ที่ไหน เธอจะต้องหามันทุก ๆ เวลาของวัน ทุก ๆ แห่งบนโลก หากเธอยังคงรอให้อะไรเกิดขึ้นหรือรอให้อะไรมาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอ เธอก็กำลังรอคอยสิ่งที่ผิด เธอหลงประเด็น และเธอจะเดือดร้อนไม่ว่าไปที่ไหน ฉันไม่สามารถให้สวรรค์แก่เธอได้ ฉันแค่สามารถแสดงให้เธอเห็นว่า จะหามันได้อย่างไรเท่านั้น เพราะมันเป็นของเธอ! ทุก ๆ คนมีสวรรค์แบบเดียวกัน ถ้าเราสามารถเข้าไปสู่ภายใน เราก็จะไม่เห็นใครอื่นนอกจากสวรรค์ แต่ถ้าเธอเอาแต่ยึดเกาะอยู่กับสิ่งของภายนอก แม้กระทั่งยึกเกาะกับศูนย์ หรืออาศรม หรืออะไรก็ตาม เธอก็จะเดือดร้อน เธอกำลังรอคอยสิ่งที่ผิด เธอกำลังมองไปในทิศทางที่ผิด

ศูนย์นั้นดีสำหรับบางครั้งมาพบฉันหรือมาอยู่ เพราะเมื่อเธอมา เธอก็ต้องการพบฉัน หรือถามคำถาม หรือพบเพื่อนที่ไม่ได้พบกันมานาน ศูนย์มีไว้เพื่อคนจะได้มีสถานที่ที่จะมา ก็เท่านั้นเอง ศูนย์ใด ๆ ก็มีไว้เพื่อเธอจะได้มา และแลกเปลี่ยนในบรรยากาศทางจิตวิญญาณ บรรยากาศที่มีความรัก ให้กำลังใจกันและกันที่จะบำเพ็ญ เพราะเมื่อเธอทำมันคนเดียว มันยากมาก เมื่อเธอไปด้วยกันมันจะง่ายกว่า

มันไม่ใช่ว่าศูนย์สามารถให้การรู้แจ้งหรือความก้าวหน้าแก่เธอได้ มันเป็นสถานที่ซึ่งเธอมาเพื่อจดจำพี่ชายพี่สาวอีกครั้งหนึ่ง มาให้กำลังใจกันและกันที่จะเข้าไปสู่ภายใน เพื่อค้นหาศูนย์ที่แท้จริง บางคนต้องการสิ่งนั้น บางคนไม่ต้องการ พวกเราส่วนใหญ่ต้องการจนกระทั่งเราสามารถเป็นอิสระได้ เหมือนอย่างที่เราอาศัยอยู่กับครอบครัว จนกระทั่งเราโตขึ้น มันก็มีไว้สำหรับสิ่งนี้ ครอบครัวมีไว้เพื่อเธอจะได้พึ่งพาพวกเขาได้ แล้วก็โตขึ้นแล้วจากนั้นก็ออกไป เหมือนนกที่พึ่งพาพ่อแม่ของมันเมื่อแรกเกิด แล้วต่อมาพ่อแม่ก็เตะพวกมันออกไปจากรัง สอนพวกมันบิน