วันหนึ่งเดินพูดคุยกับเพื่อนประทับจิตตรงถนนใกล้บ้าน สุนัขหลงทางตัวเล็ก ๆ วิ่งออกมาจากหญ้ากระดิกหางของเธอและเลียเท้าของเราอย่างเป็นมิตร เราสังเกตเห็นว่าสุนัขดูเหมือนจะติดเชื้อเป็นโรคผิวหนังรุนแรง 80% ของขนเธอหายไปและเธอก็ส่งกลิ่นที่แย่ สภาพของเธอน่าสงสารจริง ๆ ฉันรำลึกถึงคำของท่านอาจารย์ทันที “ฉันไม่สามารถดูแลสนัขล้าน ๆ ตัวได้ทั้งโลกนี้ แต่สุนัขเหล่านั้นที่ฉันพบและต้องการความช่วยเหลือ ฉันรู้สึกว่าต้องเอาใจใส่และช่วยเหลือ(จากธรรมสารฉบับที่ 164 "หน้าต่างชีวิตของท่านอาจารย์") ดังนั้น เราติดต่อสมาคมสัตว์หลงทางปลอกคอแดง ที่เป็นตัวแทนแนะนำเราให้นำสุนัขไปโรงพยาบาลสัตว์เฉพาะทางชั้นสูงเพื่อรับการรักษาทางแพทย์

ขอบคุณคุณความดีของพระเจ้าและการดูแลด้วยความรักของทุกคน พร้อมกับอาหารมังสวิรัติ สุนัข 3 เดือนสีขาวได้ขนของเธอกลับมาและสวยขึ้นมาทีเดียว เธอเป็นมิตรและเข้าใจเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะกับผู้สูงอายุ เมื่อไรก็ตามที่เธอเห็นพวกเขา เธอกระโดดอย่างดีใจและเลียหน้าพวกเขา ดูเหมือนว่าจะรู้ว่า พวกเขาต้องการความรักมากกว่านี้ ขณะที่เราดูแลเธอ เราสังเกตเห็นว่า เธอสามารถรู้ความคิดของมนุษย์และรู้สึกเกือบ 100% ยกเว้นเมื่อเธอยุ่งเกินไปในการเล่นเอาใจใส่พวกเรา

ตลอดเวลาที่เราพยายามช่วยเธอหายจากโรค สมาชิกของสมาคมสัตว์หลงทางปลอกคอแดง ให้ความช่วยเหลือและสอนพวกเราอย่างมากเกี่ยวกับความรู้ทั่วไปในการดูแลสุนัข สมาคมนี้ก่อตั้งโดยกลุ่มอาสาสมัครเกี่ยวข้องกับสวัสดิการสัตว์ผู้ซึ่งต่อสู้เพื่อเกียรติยศและสิทธิการมีชีวิตอยู่ของเพื่อนสัตว์ของเรา ความช่วยเหลือของพวกเขาต่อสัตว์หลงทางรวมถึงการจัดหาอาหารให้พวกเขาทุกวัน ความช่วยเหลือการดูแลรักษาทางการแพทย์และทำหมันสัตว์ พวกเขาสนับสนุนผู้คนให้ช่วยเหลือรับเอาสัตว์หลงทางมาเลี้ยงโดยเสนอความช่วยเหลือทางการเงิน หรือการร่วมเป็นสมาชิก สมาคมได้ร่วมมือกับองค์กรสัตว์อื่น ๆ ในการขยายแนวคิดบวก เช่น การไม่ปล่อยสัตว์และความสำคัญของการทำหมันสัตว์เลี้ยง สัตว์ที่ไม่สามารถหาผู้เลี้ยงได้จะได้รับปลอกคอสีแดงสำหรับพิสูจน์ตัวมัน พวกมันได้รับอนุญาตให้อยู่ต่อในย่านใกล้เคียงและได้รับการให้อาหารเป็นประจำโดยคนพื้นที่หรืออาสาสมัคร สุนัขหลงทางบางตัวจากปลอกคอแดงได้รับการอบรมเป็นยามในย่านใกล้เคียงด้วย

การทำงานของสมาคมสัตว์หลงทางปลอกคอแดง เป็นที่น่าสรรเสริญยกย่อง เราปรารถนาทั้งหมดคือ ขยายการยื่นความช่วยเหลือสัตว์หลงทางจนกระทั่งชีวิตของพวกมันได้รับการเอาใจใส่ ความต้องการอาหารและที่พักอาศัยของพวกมันเป็นที่น่าพอใจ และจนกระทั่งมนุษย์และสัตว์อยู่กันอย่างสามัคคี เพื่อที่จะบรรลุจุดสำคัญที่แท้จริงของยุคทอง

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ต่อให้เพื่อน ๆ