ถ: ผู้คนจะสามารถผสานชีวิตทางจิตวิญญาณกับการทำงานหนักและความกดดันได้อย่างไร?

อ: มันไม่ใช่การผสานกัน มันคือหนทางของชีวิต มันคือสิ่งที่จำเป็น!เธอได้ลืมที่จะรวมมันเข้าไปในสิ่งที่เรียกว่า "ชีวิตของเรา" ชีวิตของเราได้ขาดหายปลีกย่อยไปบางส่วน นั่นคือ "การไตร่ตรอง" และบางส่วนคือ "จิตที่ปล่อยวาง" นั่นคือว่าทำไมชีวิตของเราจึงไม่สมบูรณ์ จึงเหนื่อยล้าและทุกข์ยากมากมาย ดังนั้นเราจำเป็นต้องจดจำปลีกย่อยนี้ จากนั้นมันจะมีทั้งหมดมากขึ้น นั่นคือทั้งหมด มันไม่ใช่การผสานรวมกัน คือสิ่งที่จำเป็น มันได้อยู่ตรงนั้นแล้ว แต่เธอได้ลืมไป

บางครั้งเราอ่านคัมภีร์ไบเบิ้ลหรือคัมภีร์กุรอ่าน และเราเห็นประสบการณ์ทั้งหมดของพระเจ้า ของสวรรค์ ของมหาอาจารย์ทางด้านจิตวิญญานในอดีตหรือลูกศิษย์ของมหาอาจารย์ และเราก็ปรารถนา: "ฉันจะมอบทุกอย่างให้เพื่อจะได้ประสบการณ์เดียวกัน" "ฉันจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเห็นพระเจ้า เพื่อเห็นแสงจากพระเจ้า เพื่อฟังเสียงพระเจ้า" เธอไม่ได้คิดอย่างนั้นหรือ? ถ้าเป็นเช่นนั้น จงให้เวลาเล็กน้อย แค่ 2 ชั่วโมงต่อวันหรือวันละชั่วโมง มันก็ไม่มาก! เราทำงาน 24 ชั่วโมงสำหรับโลกและกายเนื้อ เพียงแค่ 1 หรือ 2 ชั่วโมงสำหรับพระเจ้าก็ไม่ควรไปรวมกัน ไม่ใช่ข้อผูกมัด มันคือหนทางของชีวิต ที่เราจำเป็นต้องกระทำ เพื่อทำให้ชีวิตเราสมบูรณ์

อันที่จริง มันก็ไม่ได้ใช้เวลาของเรามาก ยกตัวอย่างเช่น เวลาที่เราพูดนินทา พูดคุยทางโทรศัพย์ เราก็ตัดมันออกไป เรานั่งสมาธิเพียงแค่ 10 นาทีหรือครึ้งชั่วโมง เพื่อติดต่อกับพระเจ้า เพื่อ "ซุบซิบ" กับพระเจ้า เพื่อร้องทุกข์หรือร้องขอบางอย่างกับพระเจ้า เหล่านี้คือเวลาที่เราจำเป็นต้องพูดคุยกับพระเจ้า เรามีพ่อเพียงคนเดียว และเราไม่พูดคุยกับท่าน และเมื่อท่านพูดคุยกับเรา เราก็ไม่ฟัง ชีวิตมันไม่ใช่อย่างนี้หรือ? เรารับฟังทุก ๆ คนยกเว้นแต่ท่าน และแล้วเราก็ต่อว่าที่ท่านไม่รับฟังที่เราอธิษฐานหรือท่านไม่รับฟังคำขอร้องจากเรา ท่านได้ทำสิ่งที่เราร้องขอ! และท่านก็ให้คำตอบตลอดเวลา เพียงแค่เราไม่ใช้เวลารับฟัง เราจำเป็นต้องเงียบสงบลงเพื่อรับฟังจากท่าน