ความรักในรูปการกระทำ

รายงานจากแคนาดา

ของขวัญที่อบอุ่นใจสำหรับผู้ไร้ที่อยู่อาศัยในวันที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ

รวบรวมโดยกลุ่มข่าวมอนทรีอัล (ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ)

วันอาทิตย์ที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2548 หลังจากนั่งสมาธิกลุ่ม เพื่อนประทับจิตมอนทรีอัลได้จัดเตรียมถุงของขวัญคริสต์มาส 150 ถุง สำหรับผู้ไร้ที่อยู่อาศัยย่านศูนย์กลางค้าเมืองมอนทรีอัล ของในถุงบรรจุไปด้วยแซนด์วิชมังสวิรัติ ผลไม้ ช็อคโกแลต เครื่องดื่ม หมวกไหมพรม และถุงมือ

เดือนธันวาคมในควิเบค โดยทั่วไปมีลมแรง มีพายุหิมะ และเริ่มด้วยฤดูหนาวที่ยาวนานตลอดคืน ตั้งแต่ 4โมงเย็นและสิ้นสุดตอน 7 โมงเช้า อย่างไรก็ตามในวันที่แจก ทั้ง ๆ ที่อุณหภูมิ 15 องศาเซลเซียส ต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง (5 องศาฟาเรนต์ไฮ)พี่สาวและพี่ชายประมาณ 20 คน เริ่มออกเดินทางเพื่อแบ่งปันถุงของขวัญให้กับผู้คนที่อยู่บนท้องถนนในเมือง เพื่อให้พวกเขามีความสะดวกอย่างน้อยสำหรับ 1 วัน หลังจากที่มาถึงย่านศูนย์กลางค้าของเมืองมอนทรีอัล เพื่อนประทับจิตเจอผู้ไร้ที่อยู่อาศัยจำนวนมากตามทางเดินริมถนนและในสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน และให้ของขวัญพวกเขาและอวยพรให้พวกเขาว่า “สุขสันต์วันคริสต์มาสจากท่านอาจารย์ชิงไห่” ส่วนมากทีเดียวที่ประหลาดใจและยินดีที่ได้รับของขวัญ หลายคนยังสอบถามเกี่ยวกับท่านอาจารย์

หลังจากเสร็จสิ้นจากความพยายามในการแจกของบนถนน เพื่อนประทับจิตได้ไปถึง ลา เมซอง เดอ เพอร์ <บ้านของพ่อ> และบริการสิ่งจำเป็นและความสะดวกให้แก่ผู้ไร้ที่อยู่อาศัย เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาก็พบผู้คนเข้าแถวประมาณ 100 คนบนถนน รอคอยสถานที่พักพิงเปิด ดังนั้นเพื่อนประทับจิตแจกจ่ายถุงของขวัญทั้งหมดอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางผู้รับมีชายใจดีท่านหนึ่งให้ดอกไม้พลาสติกกับพี่สาวผู้ซึ่งให้ถุงของขวัญแก่ชายคนดังกล่าว บรรยากาศความอบอุ่นพัฒนาไปอย่างรวดเร็วระหว่างผู้ให้และผู้รับ บางคนยังแบ่งปันเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับชีวิตของพวกเขา ตัวอย่างเช่น ชายผู้หนึ่งบอกว่า เขาทำงานในบริษัทที่เป็นผู้เชี่ยวชาญพิเศษของผลิตภัณฑ์ที่มีเทคโนโลยีในระดับกลางถึงสูงสำหรับอุตสาหกรรมการบินอวกาศ และหลังจาก 27 ปีของการบริการที่เขาค้นพบความเป็นตัวเอง เขาออกมาจากงานและอยู่บนถนนซึ่งไม่มีใครครอบครอง เป็นเจ้าของตัวเอง เขาไม่มีแม้แต่หมวกที่จะปกป้องศีรษะของเขาจากอากาศหนาวเย็นช่วงฤดูหนาวของมอนทรีอัล ผู้ชายบางคนที่ยืนคอยเข้าแถวอยู่ที่ทางเข้าสถานที่พักพิงเริ่มสวดด้วยเสียงดังว่า “ชิงไห่ ชิงไห่ ชิงไห่” ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร เพราะขณะนั้นผู้เข้าร่วมงานทั้งหมดเต็มไปด้วยความรู้สึกมหัศจรรย์และความอบอุ่น

เมื่อผ่านงานการแจกจ่ายของขวัญคริสต์มาสปีพ.ศ.2548 เพื่อนประทับจิตมอนทรีอัลได้เรียนรู้ถึงศรัทธาและเชื่อมั่นอย่างเต็มหัวใจต่อท่านอาจารย์ และปฏิบัติตามตัวอย่างของท่านอาจารย์ในการแบ่งปันความรักที่ไม่มีเงื่อนไข ด้วยเห็นว่า พี่สาวประทับจิตผู้หนึ่งพูดกับทุก ๆ คน เมื่อเธอกล่าวว่า “ขอบคุณ ท่านอาจารย์ที่ยอมให้ฉันได้เห็น และรู้สึกถึงพระเจ้าที่อยู่ภายในของผู้คนที่ไร้ที่อยู่อาศัย มันคือบทเรียนที่ดีในด้านความรัก และความถ่อมตัว และมันเป็นวันที่สวยงาม”

   
 <<