นักร้องสาวผู้มีความรู้ความสามารถ
พระเจ้าเป็นบ่อเกิดที่สูงสุดแห่งการจินตนาการทางจิตวิญญาณของเธอ

รายงานจากการสัมภาษณ์ของกลุ่มข่าวเกาหลี

นอมินจิน: ข้าพเจ้ามีชื่อว่า นอมินจิน

ถาม: ขอให้คุยกับท่านผู้ชมถึงตัวเอง
ตอบ: ขณะที่ข้าพเจ้ามีอายุ 11 ปีก็ตั้งใจว่าจะเป็นนักร้อง ข้าพเจ้าบอกกับพ่อแม่แล้ว ท่านให้การสนับสนุนความคิดของข้าพเจ้า ดังนั้น ข้าพเจ้าเริ่มทำงานร้องเพลงตั้งแต่อายุเพียง 12 ขวบ

ข้าพเจ้ามีหลายเพลงที่ถูกเรียงอันดับที่ 1 ในที่ราบสูงมองโกเลีย และได้ร้องเพลงร่วมกับนักร้องมาหลายคน เพลงก็ขายได้พอสมควร ที่มองโกเลียมีประชากรประมาณ 2.5 ล้านคน ข้าพเจ้าเป็นนักร้องอันดับ 1 ตามบอร์ดที่ทางมองโกเลียจัดอันดับเพลงทอง ที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์

เสียงเพลงของข้าพเจ้าได้ถูกเก็บบันทึกใน “เทปเพลงที่รำลึกสันติภาพ ความรัก และสัจธรรมที่ยอดเยี่ยม” ของ “จอห์น เลนนอน” ร่วมร้องเพลงกับนักร้องเอเชียหลายท่าน ในเทปเพลงนี้ ผู้อำนวยการบริษัทเทปเพลงอีเอ็มไอ แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กำหนดให้ข้าพเจ้าร่วมร้องเพลง “โปรดให้โอกาสแก่สันติภาพ” กับนักร้องเอเชียด้วยกัน ร้องกับจอห์น เลนนอนด้วยกัน ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีที่ข้าพเจ้าได้ก้าวสู่เวทีโลก เพราะความมุ่งมั่นของข้าพเจ้าคือ จะเป็นนักร้องนานาชาติที่ร้องเพลงสากล แต่ว่า หลังจากที่ข้าพเจ้าประทับจิตแล้ว ข้าพเจ้าเปลี่ยนความคิดใหม่แล้ว ไม่ต้องการอะไรจากโลกนี้อีกต่อไป

ถาม: ในโอกาสอะไรที่คุณได้รับการประทับจิต ?
ตอบ: เดือนธันวาคม ปี 2546 คุณอามางานศพคุณยาย ท่านอายุ 56 ก็ต้องมาเสียชีวิต ข้าพเจ้า คุณแม่ และครอบครัวต่างเศร้าโศกมาก แต่พอคุณอามาแนะให้พวกเราสามารถเลือกบำเพ็ญธรรมวิธีสัจธรรมและบอกกับพวกเราว่า มีมหาอาจารย์ที่ยังมีชีวิตอยู่ซึ่งรู้แจ้งสูงสุด สามารถสอนสัจธรรมให้กับพวกเราได้ เข้าใจถึงความตายไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัว หลังจากฟังการแนะนำธรรมวิถีกวนอิมแล้ว ข้าพเจ้ากับคุณแม่ก็เลิกทานเนื้อสัตว์และหันมาทานเจ พวกเราเริ่มบำเพ็ญธรรมวิถีสะดวกก่อน แล้วไปประทับจิตเมื่อเดือนเมษายนปี 2547

ถาม: คุณรู้สึกตัวเองมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร?
ตอบ: ข้าพเจ้าอายุ 14 ปีประทับจิต หลังจากประทับจิตแล้ว ข้าพเจ้าจึงเข้าใจว่าตลอดระยะเวลา 14 ปี ไม่ได้ใช้ชีวิตที่ถูกต้อง เหมือนกับมีชีวิตอยู่ในความฝัน ไม่ได้ควบคุมชีวิตตัวเองเลย แต่ก็เหมือนกับการรับประกันของท่านอาจารย์ หลังประทับจิตข้าพเจ้ารู้สึกตัวเองได้ถูกยกระดับสูงขึ้น มีปัญญามากขึ้น และมีความรักต่อผู้อื่นมากขึ้น ข้าพเจ้ารู้สึกว่าแสงกับเสียงจากภายในได้เปลี่ยนแปลงตัวข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่ต้องเปลี่ยนแปลงเอง เพียงแต่บำเพ็ญเท่านั้น มันเปลี่ยนแปลงจากภายในอย่างธรรมชาติ

นอกจากนี้ ข้าพเจ้าเริ่มมีจินตนาการทางจิตวิญญาณในการแต่งเพลง แม้ข้าพเจ้าจะเป็นนักร้อง แต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองก็แต่งเพลงบทเต้นรำได้ หลังจากประทับจิต ความสามารถที่ซ่อนอยู่ภายในก็ปรากฏออกมาหมด ข้าพเจ้ากลายเป็นคนที่มีความสามารถ จากการให้พรของท่านอาจารย์ และการนั่งสมาธิบำเพ็ญเพียร ข้าพเจ้าเริ่มแต่งบทเพลงพื้นเมือง ซึ่งข้าพเจ้าไม่เคยคิดมาก่อน เดือนธันวาคมปี 2548 ที่ได้เปิดเทปเพลง มีอยู่ 8 เพลงที่ข้าพเจ้าเป็นคนร้องเอง

แต่ว่า ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเพลงเหล่านั้น “ข้าพเจ้า” ไม่ได้เป็นผู้แต่ง ตัวอักษรของเนื้อเพลงมันปรากฏออกมาเองชนิดที่อธิบายไม่ถูก ข้าพเจ้าเพียงแต่บันทึกมันไว้เท่านั้น ขณะที่ข้าพเจ้ามีจินตนาการที่จะเขียนบทเพลงขึ้นมา ข้าพเจ้าก็จะเขียนมันลงบนกระดาษ จำทำนองไว้ในสมอง ข้าพเจ้านอกจากสามารถเล่นเปียโนได้แล้ว ไม่เคยได้รับการฝึกฝนอย่างจริงจังมาก่อน และไม่มีพื้นฐานในเรื่องดนตรีด้วย แต่สิ่งสำคัญคือ ธรรมวิถีกวนอิม ช่วยให้ข้าพเจ้าเข้าใจสัจธรรม และช่วยให้ข้าพเจ้ารู้จักตัวเองที่แท้จริง ติดต่อกับจิตวิญญาณภายใน ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงมีปัญญามากขึ้น

ข้าพเจ้าเคยไปอยู่ที่อินเดียกับคุณแม่เป็นเวลา 5 ปี และได้รู้จักคำสอนของพระพุทธเจ้า และทราบเรื่องที่พระองค์ทิ้งทางโลกเพื่อออกแสวงธรรม ความคิดเช่นนี้ข้าพเจ้าชื่นชมยิ่งนัก แต่ว่า ข้าพเจ้าคิดไม่ถึงว่าในยุคสมัยพิเศษแบบนี้ จะมีมหาอาจารย์ที่มีชีวิต ที่ยิ่งใหญ่เหมือนอย่างพระพุทธเจ้า หรือยิ่งใหญ่กว่าพระพุทธเจ้า สามารถนำพาข้าพเจ้าให้รู้แจ้งหลุดพ้นและเรียนรู้สัจธรรมได้ ขอบคุณท่านอาจารย์ที่จัดการได้อย่างดีเยี่ยม ทำให้ข้าพเจ้าและคุณแม่ได้รับการประทับจิต ปัจจุบันทุกสิ่งทุกอย่างก็สมบูรณ์ดี แม้คุณพ่อยังไม่ได้ประทับจิต แต่ท่านก็สนับสนุนพวกเรา ญาติมิตรต่างก็ทราบดีว่า พวกเราสมหวังทุกอย่างเนื่องจากนั่งสมาธิ ทั้งโชคดี มีความสุข ทุกวันนี้มีความสมบูรณ์พูนสุขดี ข้าพเจ้ารู้สึกอิ่มอกอิ่มใจมาก

ถาม: คุณจะเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับจิตวิญญาณ ในการใช้ชีวิตแบบนักศิลปิน ให้พวกเราฟังบ้างได้ไหม?
ตอบ: สำหรับบางคนแล้ว ความคิดเรื่องการนั่งสมาธิกับการรู้แจ้งเป็นสิ่งที่เชื่อได้ยาก พวกเขาไม่คิดว่าตัวเองจะสำเร็จเป็นพุทธได้ ไม่เคยคิดถึงเรื่องเหล่านี้มาก่อน สำหรับพวกเขาแล้ว พระเจ้ากับพุทธมันอยู่ไกลเกินเอื้อม แต่เป็นเพราะข้าพเจ้าเป็นนักร้อง พวกเขาจะเชิญข้าพเจ้าไปปรากฏตัวตามรายการสถานีโทรทัศน์ ดังนั้น ข้าพเจ้าได้พูดถึงเรื่องต่าง ๆ ของท่านอาจารย์มากมาย และพูดเรื่องรู้แจ้งหลุดพ้น และการทานอาหารเจด้วย ผู้มาสัมภาษณ์และนักข่าวมักจะถามข้าพเจ้าว่า “สวัสดี ได้ข่าวว่าคุณนั่งสมาธิ” แล้วข้าพเจ้าก็จะอธิบายให้กับพวกเขาทราบ

เมื่อเร็ว ๆ นี้ข้าพเจ้าไปออกรายการถ่ายทอดสดเป็นเวลายาวถึง 3 ชั่วโมง เรื่อง “ศูนย์ข่าวสาร”(Message Center) รายการโทรทัศน์ตามสายนี้มีผู้ชมประมาณ 30,000 คน ในรายการมีเด็กและผู้ฟังโทรศัพท์เข้ามา ถามปัญหาและแสดงความคิดเห็น ขณะที่ข้าพเจ้าอยู่ในรายการ ข้าพเจ้าจะใส่สร้อยคอที่มีจี้เป็นรูปท่านอาจารย์ พร้อมกลัดเข็มกลัดที่เป็นรูปท่านอาจารย์ นอกจากนี้ยังวางภาพถ่ายภาพใหญ่ของท่านอาจารย์อยู่ด้านหลังด้วย ขณะที่นักข่าวนำตัวข้าพเจ้า เขากล่าวว่า : “วันนี้พวกเรามีแขกพิเศษท่านหนึ่ง คือ ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ท่านเป็นอาจารย์ของนักร้องนอมินจิน” ข้าพเจ้าได้ทำสมุดอัลบั้มเล่มใหญ่ขึ้นมา 1 เล่ม เก็บรูปท่านอาจารย์ในกิริยาบทต่าง ๆ คนที่ดูแล้วต่างประทับใจมาก นักข่าวท่านนั้นบอกว่า : “ว้าว! ท่านสวยจัง!” ดังนั้น ข้าพเจ้าก็จะให้ดูอัลบั้มทั้งเล่มเลย และขอให้ช่างภาพมาซูมรูปของท่านอาจารย์ให้ใหญ่ขึ้น

นอกจากนี้แล้ว ข้าพเจ้ามีความสบายใจอยู่เสมอ ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าเข้าไปในห้องอัดเสียง สามารถเข้ากับบทเพลงได้อย่างลึกซึ้งดีตลอด เวลาฟังเพลงก็ตั้งใจฟัง ดังนั้น เคยมีนักร้องเฮฮาถามข้าพเจ้าว่า “สวัสดี! เธอทานยามาหรือ?” ข้าพเจ้าตอบว่า “ไม่เคยทานเลย! ข้าพเจ้าไม่ทานยา!” เขาถามอีกว่า “แล้วทำไมเธอจึงสามารถเข้ากับเพลงได้ถึงขนาดนี้? ทำไมเธอจึงดูมีความสุขอยู่เสมอ?” ข้าพเจ้าบอกเขาว่า “ความสุขไม่ต้องไปพึ่งยาเสพติด สูบบุหรี่ หรือทานเหล้า ขอเพียงสามารถติดต่อกับจิตเดิมแท้ที่อยู่ภายในตัวเองก็จะมีความสุข” เขาถามปัญหาอีกหลายข้อ ข้าพเจ้าบอกกับเขาว่า: “ถ้าคุณฝึกนั่งสมาธิ จะมีบ่อเกิดแห่งจินตนาการ มีความสามารถทำทุกอย่าง และสำเร็จเป็นพุทธ”

เขากับนักร้องอีก 2 คน มีความสนใจต่อการรู้แจ้งมาก ต่อมาได้เรียนวิถีสะดวก มี 2 คนที่สมัครประทับจิตแล้วเวลานี้

นักศิลปินกับนักร้องที่ข้าพเจ้าพบมา ต่างให้ความสนใจกับวิธีการนั่งสมาธิของพวกเรา เป็นเพราะอาจารย์เปิดจินตนาการให้กับข้าพเจ้า ทำให้ข้าพเจ้าแต่งเพลงได้มากมาย และพวกเขาต่างแปลกใจที่ข้าพเจ้าสามารถแต่งเพลงได้มากขนาดนี้ ข้าพเจ้าเพิ่งมีอายุครบ 16 ปีเท่านั้น ดังนั้น พวกเขาคิดว่าข้าพเจ้าเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง ทำไมจึงสามารถแต่งเพลงได้มากมาย? สิ่งที่ข้าพเจ้าอธิบายได้ก็คือ : “เหตุผลอยู่ที่ข้าพเจ้าทานเจ นั่งสมาธิ” เมื่อพวกเขาฟังแล้ว มีบางคนก็ตัดสินใจจะประทับจิต

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ข้าพเจ้าไปออกรายการโทรทัศน์เช้าตรู่ที่แพร่ภาพไปทั่วประเทศพวกเรามีคนอาศัยอยู่ในตัวเมืองหนึ่งล้านคน อีก 1.5 ล้านคนอยู่ตามชนบท ดังนั้น คนทั่วประเทศสามารถรับชมรายการโทรทัศน์แห่งเกาหลีได้ ข้าพเจ้าจำไม่ได้ว่าหัวข้อเรื่องในวันนั้นคืออะไร แต่วันที่ไปออกโทรทัศน์ ทุกคนต่างแปลกใจที่ข้าพเจ้าพูดภาษามองโกเลีย ได้อย่างคล่องแคล่ว ความจริงคำพูดเหล่านี้เพียงแต่ผ่านข้าพเจ้าพูดออกมาเท่านั้น ข้าพเจ้าไม่ได้ตั้งใจพูดเลย ที่พูดได้ดีเป็นเพราะข้าพเจ้าชอบข่าวสารสัจธรรมมากนั่นเอง ข้าพเจ้าเชื่อว่า ขอเพียงทุกคนรู้แจ้ง พระเจ้าก็อยู่ภายในของเรานั่นเอง ทุกคนจะมีแต่ความสุข

ตั้งแต่ข้าพเจ้าไปคุยในรายการโทรทัศน์แล้ว ผู้คนที่ต่อต้านการนั่งสมาธิ ได้เข้าใจถึงการนั่งสมาธิไม่ได้เป็นเรื่องไม่ดีเลย บางคนสนับสนุนให้ลูกเริ่มนั่งสมาธิด้วย คนในชนบทก็เริ่มยอมรับคำสอนของท่านอาจารย์ ดังนั้น คำคติพจน์ของท่านอาจารย์ได้เผยแพร่ไปทั่วมองโกเลีย จากความพยายามของเพื่อนบำเพ็ญ จากความเมตตาของท่านอาจารย์ ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น

ถาม: เป็นครั้งแรกที่เธอมาศูนย์โซล
ตอบ: ใช่ ข้าพเจ้าดีใจที่สามารถมาที่นี่ในวันชิงไห่เดย์ เพราะเป็นวันที่วิเศษสุด ข้าพเจ้ามีโอกาสมาร่วมแสดงร่วมกับศิษย์พี่ชายหญิง ชาวเกาหลี ที่ศูนย์โซล ช่างเป็นเรื่องที่ดีจริง ๆ ! ข้าพเจ้าและคุณแม่ได้รับการต้อนรับจากเพื่อนบำเพ็ญอย่างอบอุ่น

ข้าพเจ้าอยากจะถือโอกาสนี้ ขอบคุณท่านอาจารย์ที่ให้ความรักความอดทนอย่างมากมายต่อลูกศิษย์อย่างพวกเรา ขอบคุณท่านที่รวบรวมชนชาติ ศาสนา และอายุที่แตกต่างกันในโลกนี้ มาอยู่ด้วยกันอย่างสามัคคี ทำให้แต่ละคนเป็นหนึ่งเดียวกัน ข้าพเจ้าแต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่งจะขอมอบให้กับท่านอาจารย์ ชื่อเพลงคือ “ช่างดีงามจริง ๆ” (Isn’t It Wonderful!) ข้าพเจ้าไม่สามารถบรรยายถึงการติดต่อทางจิตวิญญาณเช่นนี้ได้ ที่รักอย่างจริงใจ ความรู้สึกที่ไม่มีอารมณ์ทางโลกมาผูกมัด มันช่างดีงามจริง ๆ มันคิดไม่ถึงจริง ๆ! ท่านอาจารย์ ขอบคุณท่าน! พวกเรารักท่าน ขอเป็นตัวแทนเพื่อนบำเพ็ญชาวมองโกเลีย พูดกับท่านว่า “พบกันที่บ้าน!”

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ให้เพื่อน ๆ