รายงานพิเศษ - เป็นเพื่อนและเติบโตไปกับบุตรของพระเจ้า

ให้เกียรติลูก ๆ และเป็นเพื่อนกับพวกเขา

เขียนโดยศิษย์พี่หญิงเลี่ยง เลี่ยง หนันโถว ฟอร์โมซา (ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาหลายปี ข้าพเจ้ารู้สึกอย่างลึกซึ้งว่า การอบรมลูก ๆ ต้องมีความอดทนพอ และมีจิตใจที่จะฟังด้วย ลูก ๆ ของข้าพเจ้ามีความคิดเป็นผู้ใหญ่เร็วและเข้าใจได้ดี ข้าพเจ้าคิดว่ามันเกี่ยวกับช่วงที่เขาอยู่ในครรภ์ก็ได้รับข่าวสารมากมายจากท่านอาจารย์ การควบคุมอารมณ์ของเธอดีมาก ข้าพเจ้าต่างหากที่มีจุดบกพร่องต้องแก้ไขหลายอย่าง หลายครั้งข้าพเจ้าใช้ความคิดตัวเองไปกำหนดโครงการของเธอ แม้เธอจะไม่ยินยอม แต่ก็ให้ความร่วมมือข้าพเจ้า ต่อมาข้าพเจ้าจึงค่อย ๆ เข้าใจ ความจริง ลูก ๆ มีความคิดของตัวเองอยู่แล้ว ถ้าข้าพเจ้าเข้าใจเธอขณะนั้น และให้การแนะนำที่ถูกต้อง เธอก็จะยอมรับอย่างพอใจ

ระหว่างการอบรมลูก ข้าพเจ้าเคยพบกับอุปสรรคเรื่องหนึ่ง ลูกบอกกับข้าพเจ้าว่า เธอไม่ชอบนั่งสมาธิ ขณะนั้น ข้าพเจ้าตกตะลึง! และแปลกใจมาก! แต่เมื่อเธอพูดคำนี้ออกมา ข้าพเจ้าไม่ได้ตำหนิเธอ ข้าพเจ้าคิดว่าปัญหานี้เกิดจากข้าพเจ้า เพราะหลังจากลูกประทับจิตแล้ว ได้บำเพ็ญและนั่งสมาธิกับพวกเรามาตลอด แต่เข้าใจคำสอนของท่านอาจารย์น้อยมาก! เธอทราบแต่ว่าต้องนั่งสมาธิ แต่ไม่ทราบว่าทำไมต้องนั่งสมาธิ เมื่อเธอถามขึ้นมา เหมือนกับเตือนข้าพเจ้า : บางครั้งเรื่องที่พวกเราคิดว่าดี จะยกให้กับคนที่พวกเรารักที่สุดเสมอโดยไม่ได้คำนึงถึงอะไรเลย คิดว่าพวกเขาจะต้องรับไปโดยดี แต่ลืมไปว่าพวกเขาก็ต้องการเวลาเรียนรู้ ดังนั้นก่อนเวลาลูกเข้านอน อธิบายคำสอนของท่านอาจารย์ให้เธอฟังและเหตุใดจึงต้องมาบำเพ็ญ ทำไมต้องทานเจ ต่าง ๆ เป็นต้น เพื่อให้ลูกเข้าใจว่า การบำเพ็ญเป็นส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิตที่ขาดไม่ได้

ขณะนี้เมื่อใดก็ตามที่ลูก ๆ มีคำถามหรือเผชิญกับความยากลำบาก ข้าพเจ้าจะรับฟังอย่างระมัดระวังในความคิดเห็นของเธอก่อน จากนั้นจะถามถึงวิธีที่เธอจะจัดการกับมัน ถ้าลูกไม่แน่ใจ ข้าพเจ้าจึงจะให้คำแนะนำ เป็นวิธีที่จะทำให้รู้ว่า ข้าพเจ้าให้เกียรติในตัวเธอ และเต็มใจที่จะสนทนาถึงปัญหาของเธอด้วยความไว้วางใจ ความไว้วางใจนี้จะก่อให้เกิดการให้เกียรติและความรักสำหรับลูก ๆ และนั่นคือวิธีที่ข้าพเจ้าได้กลายเป็นเพื่อนที่น่าไว้วางใจที่ดีของเธอ

ทุกคนต่างก็ต้องการได้รับเกียรติ เด็ก ๆ ก็เหมือนกัน! อาจารย์บอกกับพวกเราว่า : “เป็นเพื่อนกับลูก ๆ ” การจะเป็นเพื่อนลูก ก็ต้องให้เกียรติกับพวกเขาด้วย เมื่อเด็กรู้สึกได้รับเกียรติ จะเป็นการเตือนถึงจิตพุทธะที่สูงส่งที่อยู่ภายในด้วย จะพยายามแสดงออกถึงคุณสมบัติที่สูงส่ง ความดีของตัวเอง และรับผิดชอบการกระทำของตัวเองด้วย

 

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ให้เพื่อน ๆ