ได้เห็นเอกสารเผยแพร่เต็มไปด้วยความรักของพระเจ้า

รายงานโดยกลุ่มข่าวเถาหยวน ฟอร์โมซา (ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)

วันที่ 5 พฤษภาคม ปีทองที่ 3 (2549) เพื่อนบำเพ็ญชาวฟอร์โมซา จำนวน 19 คน ภายใต้การให้พรของพระเจ้า มีความมั่นใจเต็มร้อยที่จะเดินทางไปที่ประเทศบรูไน และเมืองซาปาของมาเลเซีย เพื่อเผยแพร่ข่าวสารความเมตตา ความรักกับความสันติสุขทางเลือกใหม่ในการดำรงชีวิต พวกเราเตรียมแผ่นปลิวที่พิมพ์ 2 ด้าน 2 ภาษา คือ ภาษามาเลเซียและภาษาจีน ภาษามาเลเซียและภาษาอังกฤษ ให้กับคนในพื้นที่

บรูไน --ประเทศราชาน้ำมันถ่านหินแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

บรูไน มีจำนวนประชากร 350,000 คน ปกครองด้วยระบบประชาธิปไตยโดยมีกษัตริย์เป็นองค์ประมุขของชาติ อุดมด้วยน้ำมัน ถ่านหิน และก๊าซธรรมชาติมากมาย มีชื่อเสียงเป็นประเทศราชาน้ำมันถ่านหินแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ความเป็นอยู่ของประชาชนสมบูรณ์พูนสุข เรียบง่ายแต่ใจดี ศาสนาประจำชาติคือศาสนาอิสลาม ส่วนศาสนาอื่นมี ศาสนาพุทธ คาทอลิก เป็นต้น บ่ายวันที่ 5 พฤษภาคม หลังจากที่พวกเราไปถึงบรูไนแล้ว ศิษย์พี่ชายหลินที่มาจากมาเลเซียเป็นพ่อค้าอยู่ที่นั่น มารับพวกเราไปโรงแรมที่พักในตัวเมือง ศิษย์พี่ชายหลินได้นัดเจ้าหน้าที่หนังสือพิมพ์ซินเสียนเย่อเป้ามาคุยเรื่องลงโฆษณาเผยแพร่แผ่นปลิวที่เป็นภาษาจีน ในคืนนั้นพวกเราได้คุยกันถึงเรื่องที่จะไปแจกแผ่นปลิว โดยเริ่มจากสถานที่เป็นศูนย์การค้าที่อยู่ใกล้บีเอสบี

ที่อำเภอมุกรามีประชากร 60,000 คน เป็นศูนย์กลางหน่วยงานของรัฐและเป็นศูนย์การค้าที่สำคัญที่สุดของบรูไน วันที่ 6 เพื่อนบำเพ็ญไปแจกแผ่นปลิวตามศูนย์การค้าและตลาดนัดต่างๆ แต่ปรากฏว่าแต่ละสถานที่เงียบเหงามาก ต่อมาพวกเราจึงได้ทราบว่า คนส่วนมากไปทำงานตามหน่วยงานของรัฐบาล ดังนั้นจึงเปลี่ยนไปตามสถานที่ราชการเพื่อเสี่ยงโชคดู แต่พอไปถึงที่ก็ไม่เห็นผู้คนเหมือนกัน เห็นมีแต่รถจอดเต็มไปหมด พวกเราเกิดคิดขึ้นมาได้ จึงนำเอาแผ่นปลิวไปสอดไว้กับกระจกหน้ารถ เพื่อนบำเพ็ญไปถึงที่ไหน เมื่อเห็นฝูงคนก็จะรีบจอดรถแจกแผ่นปลิวทันที

อีกด้านหนึ่งพวกเราไปติดต่อหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษเพื่อลงโฆษณา แต่เพราะเป็นประเทศศาสนาอิสลาม มีความรู้สึกไม่ดีต่อหมูมาก ทางโรงพิมพ์จึงเสนอให้เอาภาพแพะแทนจึงจะลงตีพิมพ์ได้ หลังจากคิดดูแล้ว พวกเราไม่กล้าแก้ไขภาพวาดที่ท่านอาจารย์ทำไว้อย่างดี ดังนั้นจึงเลิกความคิดนั้นเสีย ต่อมาพวกเรามีโอกาสได้เชิญนักข่าวหญิงคุณจี้ แห่งหนังสือพิมพ์จีนฉบับยักษ์ใหญ่ในพื้นที่ “เหลียนเหอเย่อเป้า” ไปทานข้าว เพื่อปรึกษารายละเอียดเกี่ยวกับการลงโฆษณา ระหว่างการคุยกัน คุณจี้ได้สอบถามพวกเราว่า การเดินทางมาครั้งนี้นอกจากมาแจกแผ่นปลิวแล้ว ยังมีผลิตภัณฑ์อะไรมาจำหน่ายหรือไม่? ศิษย์พี่ชายตอบว่า พวกเราไม่ได้มาค้าขายและถือโอกาสพูดถึงความสำคัญของอาหารเจ ความจริงคุณจี้ที่เห็นเพื่อนบำเพ็ญออกค่าใช้จ่ายเอง เดินทางมาที่นี่ก็ซาบซึ้งใจมากแล้ว เวลานั้นจึงตัดสินใจจะเข้าร่วมงานแจกแผ่นปลิว นอกจากนี้จากการช่วยเหลือของคุณจี้ พวกเรานำเอาแผ่นปลิวสอดกับหนังสือพิมพ์แจกจ่ายไปตามบ้านเป็นจำนวน 30,000 ฉบับ

ในคืนนั้นมัคคุเทศก์พาพวกเราไปแจกแผ่นปลิวที่โรงแรมเอ็มไพร์ระดับ 6 ดาว แต่ผลลัพธ์ไม่ดี ดังนั้นเพื่อนบำเพ็ญเชิญชวนมัคคุเทศก์ที่เป็นชาวคาทอลิกและคนขับรถที่เป็นคนอิสลามไปดื่มกาแฟในห้องอาหารของโรมแรม พร้อมอธิบายให้พวกเขาทราบว่า ทำไมจึงต้องทานมังสวิรัติ มัคคุเทศก์ฟังแล้วพอใจมาก และกล่าวว่าอยากจะร่วมกับพวกเราไปทำงานที่มีความสนุกอย่างนี้ที่ต่างประเทศ เพื่อนบำเพ็ญเสนอว่า วันหนึ่งทานมังสวิรัติ 1 มื้อ เขายินดีที่จะทดลอง

วันรุ่งขึ้นที่ 7 พฤษภาคม มัคคุเทศก์พาพวกเราไปที่โบสถ์เซนต์แอนดรูของเขาบังเอิญเป็นวันอาทิตย์ ในโบสถ์จัดงานนิทรรศการอาหาร เห็นผู้คนมากมาย เพื่อนบำเพ็ญดีใจมาก รีบแจกแผ่นปลิวให้กับผู้คนที่อยู่ในงาน พร้อมวางแผ่นปลิวหลายร้อยแผ่นให้กับสมาชิกที่อยู่ในโบสถ์ จากนั้นจึงเดินทางไปที่หมู่บ้านบนแม่น้ำที่มีชื่อเสียง

หมู่บ้านบนแม่น้ำอยู่ฝั่งตรงข้ามของชายฝั่งทะเล เป็นหมู่บ้านที่อยู่บนแม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก ผู้คนในหมู่บ้านตัดขาดจากคนภายนอก ชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านปิดกั้นตัวเอง ในหมู่บ้านมีประชาชนอยู่ 30,000 คน มีจัดตั้งโรงเรียนชั้นประถม มัธยม โรงพยาบาลกับศูนย์การค้าต่างๆ เป็นต้น เนื่องจากสถานที่สับสน ถ้าไม่มีคนในพื้นที่นำพาจะหลงทางง่าย แต่พระเจ้ารักบุตรของพระองค์ เป็นเรื่องมหัศจรรย์ ที่พวกเราผ่านทางมัคคุเทศก์ หาเรือที่สามารถบรรจุคนมาก พาพวกเราข้ามฟากไปอีกฝั่ง พร้อมจัดให้คนในพื้นที่นำทาง พวกเราแจกแผ่นปลิวไปตามบ้านแต่ละหลัง มัคคุเทศก์ช่วยพวกเราอธิบายถึงการมาเยือนที่บริสุทธิ์ใจของพวกเราให้กับชาวบ้านทราบ เมื่อชาวบ้านได้รับแผ่นปลิวแล้วต่างส่งรอยยิ้มอย่างมีความสุข เด็กๆ ตอบสนองพวกเราด้วยอาการเขินอาย

หลังอาหารกลางวัน เพื่อนบำเพ็ญนั่งรถทัวร์ไปตามถนนชายฝั่งทางทิศตะวันตก จากการนำพาของพระเจ้า พวกเรามาถึงเขตไป๋ราอี้ ที่นี่เป็นบ่อน้ำมันถ่านหินอันดับ 2 ของโลก และเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจของบรูไน พวกเราเห็นว่า ผู้คนที่นี่ยินดีจะพูดกับบุคคลภายนอกมากกว่า ดังนั้นการยอมรับแผ่นปลิวสูงกว่าที่อื่น พวกเรามาถึงใกล้ชานเมืองคัวล่าเบเลท ที่มีชนเผ่า 4 ครัวเรือนอาศัยอยู่ สิ่งที่เป็นพิเศษ คือ สุลต่านบรูไนกำหนดพื้นที่เขตนี้แจกฟรีให้กับคนที่ยากจนไม่มีที่ดินและบ้านเรือน แต่พวกเขาจะต้องทำการยื่นขอและรอเป็นเวลา 10 ปี จึงจะได้รับ พวกเราทราบจากปากของมัคคุเทศก์และตื่นเต้นกับความอบอุ่นในการบริหารประเทศของสุลต่านของบรูไน ประชาชนเพียงจ่ายเงิน 1 เหรียญ ก็จะได้รับการดูแลรักษาพยาบาลอย่างครบวงจร

เช้าวันที่ 8 พฤษภาคม พวกเราไปรอขึ้นเครื่องบินไปที่ซาปา มีนักข่าวจาก 2 โรงพิมพ์ส่งหนังสือพิมพ์ที่พิมพ์เสร็จแล้วมาให้พวกเรา สิ่งที่ให้ตื่นเต้น คือ หนังสือพิมพ์ “ซินโจวเย่อเป้า” ไม่เพียงตีพิมพ์ข้อความของแผ่นปลิวพิมพ์ไว้หน้าที่ 1 ยังได้รายงานข่าวสารเกี่ยวกับอาหารมังสวิรัติกับสุขภาพเป็นพื้นที่ครึ่งหน้าด้วย หนังสือพิมพ์ “เหลียนเหอ” ก็ได้ลงข้อความของแผ่นปลิวในหน้าข่าวที่น่าสนใจเช่นกัน

หนังสือพิมพ์เหลียนเหอเย่อเป้า (ซ้าย) หนังสือพิมพ์ซิงโจวเย่อเป้า (ขวา)

มาเลเซีย -- การเดินทางไปที่ซาปา

ซาปาตั้งอยู่ที่ทางทิศเหนือของเกาะบอร์เนียว เป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ในหมู่เกาะมาเลเซีย วันที่ 8 พฤษภาคม พวกเรามาถึงเมืองหลวงของซาปา โคตาคินาบาลู เมื่อไปถึงก็มีศิษย์พี่หญิงเจิ้นรออยู่ที่สนามบินแล้ว

บ่ายวันนั้น พวกเราแบ่งเป็น 4 กลุ่ม เดินไปแจกแผ่นปลิวที่อยู่ใกล้ๆ ที่พัก ศิษย์พี่หญิงพาเพื่อนบำเพ็ญ 2 คนไปที่โรงพิมพ์หัวเฉียวเย่อเป้าเพื่อติดต่อลงตีพิมพ์โฆษณา เพื่อนบำเพ็ญที่ไปแจกแผ่นปลิวเดินไปตามสถานที่จำหน่ายสินค้าและศูนย์การค้าต่างๆ ดีใจมากที่เห็นผู้คนมากมาย เพื่อนบำเพ็ญบางคนไปแจกตามแหล่งการค้า บางคนเดินแจกไปตามถนนเรื่อยๆ มีอยู่กลุ่มหนึ่งได้พบคนในพื้นที่ช่วยแจก ชาวซาปาผู้มีจิตใจกระตือรือร้นแจกแผ่นปลิวไป พูดกับพวกเราไปว่า “ดี!“

วันที่ 9 พฤษภาคม ก่อนเพื่อนบำเพ็ญกลับฟอร์โมซา ใช้เวลาสุดท้าย 2-3 ชั่วโมงพยายามเต็มที่เพื่อแจกแผ่นปลิวที่แหล่งการค้าที่อยู่ใกล้ๆ เพื่อนบำเพ็ญอีกกลุ่มมาถึงร้านอาหารบุฟเฟ่เจแห่งหนึ่ง เพื่อมาเอาอาหารที่ได้สั่งไว้แล้วก็ไปเห็นฝาผนัง 2 ข้างปิดภาพโปสเตอร์ขนาดใหญ่ทางเลือกใหม่ในการดำรงชีวิต ที่แท้ศิษย์พี่หญิงเจิ้นได้ส่งภาพโปสเตอร์มาให้ทางร้านตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว เจ้าของร้านก็ดีใจรีบปิดไว้ตามฝาผนังทันที เมื่อเห็นภาพโปสเตอร์ในร้านและลูกค้าที่มาอย่างไม่ขาดสาย เพื่อนบำเพ็ญต่างดีใจมาก เจ้าของร้านยังขอให้พวกเรา ทิ้งแผ่นปลิวไว้ที่ร้านจำนวนหนึ่งเพื่อแจกให้กับลูกค้า

การขึ้นเครื่องบินไปกลับที่ด่านศุลกากร กระเป๋าเดินทางของเพื่อนบำเพ็ญถูกเจ้าหน้าที่นำไปเอ็กซเรย์ จากการตรวจหาเป็นเครื่องโลหะทอง เมื่อเปิดออกดูแล้วจึงเห็นว่า มีแต่แผ่นปลิว เพื่อนบำเพ็ญทุกคนต่างเห็นกับตา ที่แผ่นปลิวเหล่านี้เต็มไปด้วยความรักของพระเจ้า พลังพรแรงเกินกว่าที่พวกเราจะคิด! พวกเราเสนอให้เพื่อนบำเพ็ญคนอื่นๆ ขณะที่กำลังเผยแพร่ใบปลิวทางเลือกสามารถแบ่งปันดีวีดี “วีรบุรุษที่แท้จริง”หนังสือตัวอย่างท่านอาจารย์ ครัวพิเศษสุด หรือสิ่งตีพิมพ์อื่นๆ จะได้ผลเพิ่มขึ้น

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ต่อให้เพื่อน ๆ