ความรักของพระเจ้าเปลี่ยนสถานการณ์ขัดข้อง
เป็นสถานการณ์ราบรื่น

รายงานร่วมโดยกลุ่มข่าวเถาหยวน ฟอร์โมซา (ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)

วันที่ 4 พฤษภาคม ปีทองที่ 3 (2549) เพื่อนบำเพ็ญชาวฟอร์โมซารวมกัน 19 คน นำเอาแผ่นปลิวภาษาฝรั่งเศสกับภาษาลาว 2 หน้าในแผ่นเดียวกัน จำนวน 75,000 แผ่น บินไปที่ประเทศลาว เพื่อทำการแจกแผ่นปลิวเป็นเวลา 4 วัน ประเทศลาวตั้งอยู่ทางทิศใต้ของแหลมมลายู ทิศเหนือติดต่อกับจีน ทิศตะวันออกติดต่อกับเอาหลัก ทิศใต้ติดต่อกับกัมพูชา ทิศตะวันตกติดต่อกับประเทศไทย พม่า

ก่อนที่พวกเราจะเดินทางก็ได้รับการบอกเล่าถึงสภาพรัฐบาลของลาว เพื่อนบำเพ็ญกับผู้ประสานงานไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้ ดังนั้นพวกเราก็ลงมือค้นหาข้อมูลของเมืองสำคัญต่างๆ ของประเทศลาวในอินเตอร์เน็ตเพื่อจะได้กำหนดการทำงานได้

วันแรกที่ไปถึงเวียงจันทน์ซึ่งเมืองหลวงของลาวเป็นเวลา 6 โมงเย็นแล้ว โรงแรมที่พวกเราไปพักเป็นของพ่อค้าอู๋ชาวไต้หวัน เขามีอิทธิพลในพื้นที่พอสมควร เป็นธรรมบาลที่พระเจ้าจัดการมาให้ หลังจากที่เขาทราบจุดประสงค์ในการเดินทางครั้งนี้ของพวกเรา เขาให้การสนับสนุนและเอาใจใส่ต่อพวกเรามาก หลังจากการวิเคราะห์อยู่ครู่หนึ่ง พวกเรากำหนดเอาเมืองใหญ่คือเวียงจันทน์ กับเมืองท่องเที่ยววังเวียง หลวงพระบาง เป็นสถานที่แจกแผ่นปลิว เถ้าแก่อู๋เตือนพวกเราด้วยความเป็นห่วงว่า ในพื้นที่ให้ความสนใจเกี่ยวกับศาสนามาก ขอให้พวกเราป้องกันความปลอดภัยของตัวเองให้ดี

วันที่ 5 พฤษภาคม พวกเราแบ่งเป็น 2 กลุ่ม ไปทำหน้าที่ๆ เวียงจันทน์กับหลวงพระบาง พวกเราได้ติดต่อผู้ประสานงานในพื้นที่ เขาไปติดต่อหนังสือพิมพ์ (หนังสือพิมพ์รายวันเวียงจันทน์) ที่มียอดจำหน่ายสูงสุดที่เวียงจันทน์ เพื่อให้ลงตีพิมพ์ข่าวสารทางเลือกใหม่ในการดำรงชีวิตเต็มหน้าเป็นเวลา 4 วัน นอกจากนี้เขาได้ช่วยพวกเรารู้จักสภาพในพื้นที่ด้วย

เพื่อนบำเพ็ญเดินทางไปทางเหนือ วังเวียง พบว่านักท่องเที่ยวมีจำนวนมาก พวกเราได้พบกับสตรีผมสีทองท่านหนึ่ง เมื่อเธอรับแผ่นปลิวไปแล้ว อ่านพลางร้องออกมาว่า ” โอ พระเจ้า! ข้าพเจ้าไม่อยากเชื่อสายตาของข้าพเจ้าจริงๆ ข้าพเจ้าเป็นนักมังสวิรัติ ข้าพเจ้ามาจากเมืองลอสแองเจลิส พวกคุณยอดเยี่ยมจริงๆ ช่างวิเศษอะไรอย่างนี้! ข้าพเจ้าสนับสนุนพวกคุณมาก เติมพลังๆ ขอให้พวกคุณระวังตัวตลอดทาง พระเจ้าดูแลพวกท่าน“ ภายใต้แสงอาทิตย์ส่องแสง คำพูดเหล่านี้เหมือนกับน้ำอัมฤตที่ไหลสู่จิตใจพวกเรา นอกจากนี้คนในพื้นที่เมื่อรับแผ่นปลิวแล้วต่างกล่าวขอบคุณ พร้อมอ่านทันที เมื่อพวกเรามาถึงโรงเรียนชั้นประถมแห่งหนึ่ง เด็กนักเรียนพากันมาขอแผ่นปลิว ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเป็นที่ประทับใจมาก พวกเราได้เตรียมลูกกวาด เครื่องเขียนเพื่อแบ่งปันให้พวกเขา

การเดินทางต่อไปอีก 2 วัน พวกเรายังคงแบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มหนึ่งขึ้นเครื่องบินภายในประเทศไปที่หลวงพระบาง อีกกลุ่มยังคงเอาเมืองเวียงจันทน์เป็นศูนย์กลาง ไปตามเมืองต่างๆ ที่ผู้คนมาก ไปเวียงจันทน์มีด้วยกัน 11 คน เดินไปทางใต้ตามหมู่บ้านก็ลงจากรถแจกแผ่นปลิวกัน ระหว่างทางพวกเราสังเกตคนขับรถกับมัคคุเทศก์หน้าตาเคร่งเครียดมาก ไม่ทราบว่าจะปลอบใจพวกเขาได้อย่างไร เมื่อไปหยุดพักที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีรถหลวงคันหนึ่งจอดถามพวกเราทำอะไรกันอยู่ จากการแปลของมัคคุเทศก์ เมื่อพวกเขาเข้าใจถึงจุดมุ่งหมายของพวกเราแล้วท่าทางเปลี่ยนไป ขอบคุณพวกเราที่ช่วยเหลือด้วยความรัก พร้อมพนมมืออยู่ตลอดเวลา ขอบคุณอย่างจริงใจแล้วจึงจากไป หลังจากนั้นคนขับรถกับมัคคุเทศก์จึงยิ้มออกมาได้ จากนั้นก็มาช่วยกันแจกแผ่นปลิว พวกเรายังต้องการจะเอาแผ่นปลิวไปแจกให้กับเพื่อนนักเรียนและญาติมิตรของพวกเขาด้วย

เพื่อนบำเพ็ญอีกกลุ่มกำหนดจะแจกแผ่นปลิวอยู่ที่หลวงพระบางเป็นเวลา 2 วันขณะที่เพื่อนบำเพ็ญเช่ารถอยู่นั้น ได้พบกับทูตสวรรค์ที่พระเจ้าส่งมาให้ ชายหนุ่มคนขับรถที่พูดภาษาอังกฤษได้ เขาเป็นคนเรียบง่ายและใจดี เป็นคนขับรถ ผู้นำเที่ยว และพนักงานแปลให้กับพวกเราเป็นเวลา 2 วัน จากนั้นก็ได้ช่วยแจกแผ่นปลิวด้วย เขาพาพวกเราไปตามสถานที่ต่างๆ อย่างระมัดระวังทุกซอกซอย หมู่บ้านเกือบจะทั่วเมืองหลวงพระบางทำให้พวกเราได้บรรลุหน้าที่การแจกแผ่นปลิวที่เมืองหลวงพระบาง

วันที่ 6 พฤษภาคม ระหว่างทางพวกเราได้พบกับพ่อค้าชาวฝรั่งเศสที่อยู่ในประเทศลาวหลายปี เขาอ่านแผ่นปลิวไปพลาง วิ่งมาดึงแขนเสื้อเพื่อนบำเพ็ญ พูดอย่างตื่นเต้นว่า “โอ พระเจ้า! เป็นเรื่องที่คิดไม่ถึงจริงๆ! น่าจะมีคนออกมาเรียกร้องเรื่องเหล่านี้มานานแล้ว พวกคุณมาได้ทันเวลาพอดี พวกคุณเป็นองค์กรอะไร? มาจากที่ไหน? พวกคุณมีค่าจริงๆ! โลกนี้ช่างโหดร้ายจริงๆ! มนุษย์ไม่สมควรฆ่าสัตว์เพื่อมาเลี้ยงชีวิตตัวเอง ทำเช่นนี้ทำให้พระเจ้าผิดหวังมาก! พวกเราควรจะป้องกันโลกนี้ไว้ อุดมการณ์ของพวกคุณช่างประเสริฐจริงๆ! ข้าพเจ้าจะเข้าอินเตอร์เน็ตเพื่อเยี่ยมพวกท่าน แน่นอนจะเอารายละเอียดไปอธิบายให้กับคนที่นี่เข้าใจ และส่งข่าวให้เพื่อนที่บ้านเดิมทราบด้วย อวยพรให้พวกท่านเผยแพร่อาหารมังสวิรัติราบรื่นสัมฤทธิ์ผล เติมพลัง! เติมพลัง! เติมพลัง!”

วันที่ 7 พฤษภาคม ขณะที่พวกเรากำลังจะจากเมืองหลวงพระบาง คนขับรถจัดการกับเรื่องขึ้นเครื่องบินและขนส่งเสร็จแล้ว มานั่งอยู่ข้างหัวหน้ากลุ่มทำตาแดงๆ พยายามกลั้นน้ำตาไว้แล้วกล่าวกับพวกเราว่า “ก่อนที่พวกท่านจะจากไป ขอให้ข้าพเจ้าเป็นตัวแทนชาวหลวงพระบางและผู้คนที่อยู่ใกล้เคียง ขอบคุณการทำงานของพวกคุณ 2 วันที่ผ่านมาพาพวกคุณไปตามเมืองต่างๆ ตามตรอกซอกซอยทุกแห่ง บางครั้งเพียงบ้านเดียวก็ต้องข้ามภูเขา ก็ไม่บ่นเหนื่อย ข้าพเจ้าซาบซึ้งใจมาก! ข้าพเจ้าต้องขอโทษพวกท่านด้วย วันแรกข้าพเจ้ากลัวว่าจะนำความยุ่งยากมาให้กับตัวเอง ดังนั้นจึงต้องอยู่ห่างๆ พวกท่าน จนถึงวันที่ 2 เห็นความรักความจริงใจของพวกท่านทำให้ข้าพเจ้าซาบซึ้งมาก พวกคุณแต่ละคนดีมากเลย ไม่เลือกเด็กหรือผู้ใหญ่ ไม่สนใจใครจน สกปรก อ่านหนังสือไม่ออก ต่างทักทายพี่น้องของพวกเราและถามสารทุกข์สุกดิบกันทั่วหน้า ทำให้ทุกคนต่างได้รับเกียรติ เมื่อเห็นเด็กๆ ก็แจกลูกกวาด เครื่องเขียน ให้อย่างเป็นกันเอง ขณะทานอาหารก็แจกจ่ายอาหารให้กับชาวบ้านที่อยู่ใกล้เคียง เมื่อเห็นพระสงฆ์ก็ไหว้ ข้าพเจ้าไม่ทราบมาก่อนว่าจะทำกับคนอื่นได้อย่างนี้ โดยเฉพาะที่เห็นพวกท่านอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ที่ร้อนจัด ยังขยันขันแข็งอย่างนี้ ยอมอดข้าวไปตามหมู่บ้านต่างๆ ได้เห็นกับตาตัวเองที่พวกท่านมีความรักมากเช่นนี้ ข้าพเจ้าซาบซึ้งใจมาก ซาบซึ้งมาก! และเรียนรู้ได้มากๆ” คนขับรถพูดไปพลาง ผู้นำกลุ่มก็แปลให้พวกเราฟัง เพื่อนบำเพ็ญต่างซาบซึ้งความจริงใจของคนขับรถ เพื่อนบำเพ็ญบางคนถึงกับน้ำตาไหล

คืนวันที่ 7 พฤษภาคม พวกเรากำหนดจะทานอาหารกับเพื่อนบำเพ็ญในพื้นที่ แม้ภาษาของพวกเราจะไม่ได้สื่อกันอย่างรู้เรื่องนัก แต่ทุกคนก็รู้สึกเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน จากการคุยกันทราบว่า เพื่อนบำเพ็ญในพื้นที่ยังไม่เคยได้พบกับท่านอาจารย์ และไม่ค่อยมีภาพถ่ายและเสื้อผ้าจากสวรรค์ของท่านอาจารย์ด้วย ดังนั้นพวกเราจึงเอาภาพถ่ายและเสื้อผ้าจากสวรรค์ที่มีติดตัวอยู่มอบให้กับเพื่อนบำเพ็ญในพื้นที่ไป พวกเราได้บอกให้ทราบว่ามาประเทศลาวได้แจกแผ่นปลิวไป 55,000 แผ่น ยังเหลืออีก 20,000 แผ่น เพื่อนบำเพ็ญในพื้นที่รีบรับปากจะนำแผ่นปลิวที่เหลือไปแจกให้หมด ขณะนั้นพวกเราจึงเข้าใจว่า พระเจ้าให้โอกาสมาแจกแผ่นปลิวในครั้งนี้ เพื่อเพิ่มกำลังใจและความมั่นใจต่อพระเจ้าให้กับเพื่อนบำเพ็ญในพื้นที่ และเดินอยู่บนเส้นทางแห่งการบำเพ็ญต่อไป

ในการแจกแผ่นปลิวที่ประเทศลาวครั้งนี้ ทำให้พวกเราตระหนักว่า พลังของพระเจ้าที่ผ่านพวกเราที่เป็นเครื่องมือ ทำให้พลังลบ ความกลัว ความสงสัย และอุปสรรคต่างๆได้กลายบรรยากาศมาเป็นบวก กล้าหาญ เชื่อมั่น วันแรกที่พวกเราไปถึง คนในพื้นที่และข้าราชการสงสัยพวกเรามาก แต่พอมาถึงวันที่พวกเราจะกลับ คนในพื้นที่และข้าราชการกลับให้การยอมรับกับพวกเรา เพื่อนบำเพ็ญในพื้นที่ก็ได้แสดงออกถึงความกล้าหาญ การเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ทำให้พวกเราชื่นชมจริงๆ!

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ต่อให้เพื่อน ๆ