บทกวี

*บทกวีนี้เพื่อระลึกถึงความรักของท่านอาจารย์ และความรักอันศักดิ์สิทธิ์ที่สูงสุด ตลอดจนความบริสุทธิ์ พลัง ปัญญาอันสูงส่งที่ไม่สามารถจะบรรยายด้วยคำพูดได้
เขียนโดยศิษย์พี่หญิงเซิ่งหวี ไถหนัน ฟอร์โมซา
(ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)


คิดถึงท่านอาจารย์

ใจพระแม่อ่อนโยน รัก และเมตตา
จูงมือลูก จ้องมองอย่างลึกซึ้ง
รักนิรันดร อยู่ในใจตลอด
มายาโลกสิ้นสุด
รักแท้เปี่ยมมหาสมุทร

ตัวอัตตาสลาย บริสุทธิ์เป็นหนึ่งเดียวกัน
ความสุขปรากฏ เพราะเสียงและแสงสว่าง

อ้อมอกแม่ สวมกอดด้วยความรัก
ลูบหน้าผากลูก รักอันศักดิ์สิทธิ์จ้องมอง ดวงตาแห่งปัญญา สดใสเปล่งประกาย
ชำระล้างกรรมสิ้น ก้าวขึ้นสู่ความสง่างาม

เมื่อหมดฝุ่นละออง กลับสู่สูงสุด
ความเมตตาอาจารย์ ล้นหลามไม่มีพรมแดน

ศิษย์คิดถึงอาจารย์ ทะเลรัก ท้องฟ้า ดวงดาว
ศิษย์คิดถึงอาจารย์ รักแท้หนึ่งเดียว
ศิษย์คิดถึงอาจารย์ ขำขันด้วยปัญญา
ศิษย์คิดถึงอาจารย์ จนปัญญามิอาจตอบแทนคุณ