โลกของสัตว์ที่มีจิตใจอารมณ์

เอาแบบเจ้าของทำความดี
เป็นเทวดาน้อยที่ให้ความช่วยเหลือ

เขียนโดยศิษย์พี่ชายอาเซิน ฟอร์โมซา (ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)

 
ผิงผิงเลียหน้าของซุ่นจื่อ
อย่างสนิทสนม

สามีภรรยาแซ่หวางอาศัยอยู่ที่เมืองฟงหยวน ฟอร์โมซา ไปเปิดร้านน้ำชาที่ใกล้กับหน้าผาตะขาบเขตภูเขาเหล่ากงผิง วันหนึ่งเมื่อ 2 ปีก่อน นายหวางได้ยินเสียงสุนัขร้องครวญครางอยู่ใต้หน้าผา จึงเดินไปตามเสียงร้อง เห็นลูกสุนัขสีขาวตัวผู้ ซุ่นจื่อ ถูกนำมาทิ้งไว้ จึงพากลับไปเลี้ยงไว้ ขณะนั้น ซุ่นจื่อมีอายุเพียง 2-3 เดือนเท่านั้น และได้รับบาดเจ็บด้วย แต่บาดแผลหายอย่างรวดเร็ว

ซุ่นจื่อที่แสนซนชอบไปวิ่งเล่นข้างล่าง อาจเป็นเพราะเห็นผู้อื่นบาดเจ็บเหมือนกับตัวเองก็บาดเจ็บ ครึ่งปีที่ผ่านมา ซุ่นจื่อ เคยคาบลูกสุนัขกลับมา 2 ครั้ง แต่พอเจ้าของมาเห็น ลูกสุนัขที่ถูกพามาได้ตายไปแล้ว เมื่อซุ่นจื่อคาบลูกสุนัขสีดำกลับมาเป็นครั้งที่ 3 เจ้าของมาพบเห็นทันที และสังเกตเห็นที่ท้องลูกสุนัขมีรอยแผลยาวจากมีด ดังนั้นจึงรีบพาลูกสุนัขไปรักษาที่โรงพยาบาลสัตว์ทันที

สัตวแพทย์คิดว่า โอกาสจะช่วยให้ลูกสุนัขรอดชีวิตคงมีไม่มาก แต่จากการดูแลอย่างใกล้ชิด พลังชีวิตที่แรงกล้าของลูกสุนัขสีดำทำให้มันหายเป็นปกติได้อย่างมหัศจรรย์ สามีภรรยาแซ่หวางอยากให้ลูกสุนัขสีดำมีชีวิตที่ปลอดภัย ดังนั้น จึงตั้งชื่อว่า ผิงผิง (ความหมายในภาษาจีน หมายถึง ปลอดภัย) ใหม่ ๆ ผิงผิงกลัวซุ่นจือ แม้แต่ได้ยินเสียงเห่ายังกลัวจนตัวสั่น แต่พอนานวัน ผิงผิงก็ไม่กลัวซุ่นจืออีก ทุกครั้งที่เห็นมัน ยังพุ่งเข้าไปกอดมันไว้ และเลียซุ่นจื่อตลอดเวลา เหมือนเป็นการแสดงความขอบคุณที่ได้ช่วยชีวิตไว้ ซุ่นจื่อก็สนองตอบเช่นกัน สุนัข 2 ตัวจึงมักจะกอดกันอยู่เสมอ ทำให้ผู้คนเห็นแล้วเกิดความอบอุ่นใจมาก