จากเดือนพฤษภาคมถึงสิงหาคมของปีทองปีที่ 3(2549) เพื่อนประทับจิตหลายคนจากคอสตาริกาได้ไปที่เม็กซิโก เบลิซ กัวเตมาลา เอล ซัลวาดอร์ ฮอนดูรัส และนิคารากัว ซึ่งที่นั่นเราได้แจกจ่ายใบปลิวทางเลือกใหม่ในการดำรงชีวิต รวมทั้งสิ้น 270,000 ใบ

ขณะที่อยู่ในเอล ซัลวาดอร์ มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังแจกใบปลิวโฆษณาขายบ้านอยู่ เขาเดินมาถามว่า เราได้รับค่าจ้างเท่าไรในการแจกนี้ เราอธิบายให้เขาทราบว่า พวกเราทำงานนี้แบบอาสาสมัคร เขาประหลาดใจว่ายังมีคนที่ชอบทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นโดยที่ไม่เรียกร้องค่าตอบแทน เขาสำรวจต่อไปอีกต้องการค้นดูว่ามีผลประโยชน์ทางวัตถุใด ๆ หรือ "ความลับ" อะไรที่จูงใจพวกเรา เราตอบว่าผลประโยชน์ทั้งหมดของพวกเราก็คือ ความหวังที่ว่าผู้คนจะเลือกหันมาเป็นมังสวิรัติ และวิธีนี้จะหยุดยั้งการฆ่าสัตว์ที่บริสุทธิ์ทั้งหลายได้ สิ่งนี้ดูเหมือนทำให้เขานิ่งอึ้งไป และในที่สุดเขาก็แสดงความยินดีในการกระทำของพวกเรา

เรายังได้พบกับสตรีผู้หนึ่งที่ดีใจกับข่าวสารของพวกเรามาก เพราะเธอทราบว่าการรับประทานเนื้อสัตว์ไม่ดีต่อตัวเธอและครอบครัวของเธอ เธอกล่าวว่า พระเจ้าคือความรักและความเมตตาทั้งหมด และไม่ต้องการให้พวกเราปฏิบัติต่อสัตว์ด้วยวิธีนี้ เธอทราบว่า มีวิธีที่ดีกว่านี้ในการเลี้ยงดูมนุษย์เราโดยไม่ต้องรับประทานเนื้อสัตว์ ดังนั้น ใบปลิวทางเลือกใหม่ในการดำรงชีวิต เป็นคำตอบหนึ่งต่อการสวดอธิฐานของเธอ

ระหว่างการเยี่ยมมาตากัลปา นิคารากัว เราได้พบกับผู้คนที่กลับมาขอข้อมูลเพิ่มเติมหลังจากที่ได้อ่านใบปลิวแล้ว มีชายคนหนึ่งที่บอกกับเราในครั้งแรกว่า เขาคิดว่าจุดประสงค์ของสัตว์ในโลกนี้ก็คือ การได้รับใช้ด้วยการเป็นอาหารของพวกเรา หลังจากพูดคุยกันเกือบหนึ่งชั่วโมง เขาก็ตระหนักว่า เขาไม่เคยมองลึกเข้าไปในมุมมองของเขาเลย และเขาก็บอกว่าตั้งแต่นี้ต่อไปเขาจะต้องหาข้อมูลเพิ่มขึ้นสำหรับเรื่องการเป็นมังสวิรัติและประโยชน์ของมัน และเขาก็ขอบคุณพวกเราที่นำข่าวสารสำคัญอันนี้มายังเมืองของเขา

ในสถานีรถโดยสารเมืองมาตากัลปา พี่สาวประทับจิตคนหนึ่งพบผีเสื้อที่ได้รับบาดเจ็บมากจากรถโดยสารปะทะ เธอประคับประคองมันขึ้นมาและปลอบโยนมันในอุ้งมือของเธอ จนกระทั่งมันตายไป เธอไม่ได้สงสัยเลยว่า นี่เป็นประสบการณ์อันแรกจากหลาย ๆ ประสบการณ์ที่พระเจ้าได้เตรียมไว้สำหรับเธอ วันต่อมาขณะที่กำลังแจกใบปลิวที่มหาวิทยาลัยสองแห่งในเมืองหลวงนี้ พี่สาวคนนี้ก็ทำความประหลาดใจให้พวกเราอีกครั้งด้วยนกตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งในมือของเธอ ซึ่งมันหล่นออกมาจากรังของมัน หลังจากที่สำรวจดูสักพักหนึ่ง เธอก็พบว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ในมหาวิทยาลัยมีคนเพิ่งตัดกิ่งไม้จากต้นไม้ซึ่งนกน้อยตัวนี้และครอบครัวของมันทำรังอยู่ พ่อแม่นกน้อยสามารถพาได้แต่น้องชายของมันไปวางไว้ในรูของต้นไม้ต้นหนึ่ง แต่ไม่สามารถนำตัวที่สองคือตัวนี้ไปได้ ในที่สุดพี่สาวของเราก็นำมันกลับไปยังครอบครัวของมัน เป็นที่น่ามหัศจรรย์ที่เห็นปฏิกิริยาของผู้คนเมื่อพวกเขาได้สังเกตเห็นความห่วงใยที่มีต่อนกน้อย เพราะว่าพวกเขาพบมันร่วงลงมาบนทางเดินและร้องอยู่นาน แต่ไม่มีใครช่วยมันเลย บางคนจึงให้คำแนะนำพี่สาวว่าให้ส่งนกตัวนี้กลับไปยังครอบครัวของมัน

ในวันต่อมา เมื่อเราไปแจกใบปลิวที่มหาวิทยาลัยอีกแห่งหนึ่งในเมืองหลวง ทันใดนั้นที่ใกล้ประตูทางออกก็ปรากฏมีม้าที่ขาดการควบคุมตัวหนึ่งวิ่งมาตามถนน มีบางคนพยายามจับมันด้วยกาดึงเชือกที่คอของมัน แต่ม้าก็พยศมาก เพราะว่ามันกลัวและไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ แม้ว่าจะกลัวว่ามันอาจจะทำร้ายเธอ พี่สาวค่อย ๆ เข้าไปใกล้มันทีละน้อย ๆ และด้วยความประหลาดใจของเธอ ม้าตัวนี้ยอมให้เธอจับมันและกระทั่งยอมให้เธอแตะต้องตัวมัน พี่สาวพามันกลับไปที่มหาวิทยาลัย แต่ได้รับการบอกกล่าวว่า มันไม่ใช่เป็นม้าของที่นั่น สถานการณ์เช่นนี้เธอไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร เธอจึงสวดขอการดลใจของพระเจ้าให้พบทางแก้ไข ในไม่ช้า เธอก็พบคนหนึ่งที่เห็นพ้องว่า ต้องดูแลม้าตัวนี้ไว้ขณะที่รอให้เจ้าของที่แท้จริงปรากฏตัว

เราตระหนักว่า เราได้รับโอกาสอันมีค่ายิ่งเหล่านี้พร้อมกับเพื่อน ๆ สัตว์ของเราเพื่อเป็นภาคปฏิบัติสำหรับข่าวสารในใบปลิวทางเลือกใหม่ในการดำรงชีวิต สิ่งเหล่านี้คือตัวอย่างสด เรื่องของความเมตตาสำหรับผู้คนที่ได้พบเห็นเป็นประจักษ์พยานในเหตุการณ์ การทำให้เป็นตัวอย่างเป็นสิ่งที่ดีกว่าคำพูดนับพันคำ

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ต่อให้เพื่อน ๆ