ก่อนวันคริสต์มาสปีทองที่ 3 (2549) เพื่อนบำเพ็ญเซี่ยงไฮ้กำหนดอาศัยการส่งของขวัญให้กับเพื่อนพเนจร เพื่อแบ่งปันความรักของพระเจ้ากับพวกเขา มาฉลองวันแห่งความดีงามนี้

เพื่อนบำเพ็ญจัดตั้งกลุ่มขึ้นในที่ที่จะออกเดินทาง จัดซื้อเสื้อคลุมที่รักษาความอบอุ่น เสื้อกล้าม ถุงเท้าฝ้ายเนื้อหนา ผักเจถุง ช็อคโกเล็ค กับลูกกวาด เป็นของขวัญ งานเริ่มตอนหัวค่ำ พวกเราได้พบคนที่ต้องการความช่วยเหลือเป็นระยะ บางคนใส่เสื้อผ้าบาง ๆ บางคนร่างกายอ่อนแอ หลายคนไม่มีอาหารกิน เพื่อนบำเพ็ญนอกจากแจกของขวัญแล้ว ยังได้มอบคำอวยพร : [คริสต์มาสมีความสุข ! พระเจ้ารักท่านตลอดไป !] หวังว่าในฤดูที่หนาวจัดนี้สามารถทำความอบอุ่นใจให้กับพวกเขาได้ นอกจากนี้แล้ว พวกเราได้ไปซื้อแก้ยาหอบหืดมาให้กับคนแก่คนหนึ่งที่มีความต้องการ

พวกเราได้รับของขวัญแล้วต่างดีใจมาก บางคนลุกขึ้นมาส่งพวกเรา บางคนกล่าวคำอวยพรตลอดเวลา และจับมือกับพวกเราเพื่อแสดงความขอบคุณ เพื่อนพเนจรส่วนมากจะรู้จักคำว่าพอ พวกเขาจะไม่ขอสิ่งของเสื้อผ้าที่ตัวเองไม่ต้องการเลย ถ้าหากกินข้าวมาแล้ว พวกเขาจะยกอาหารให้กับผู้อื่นที่ต้องการต่อไป

ดึกมากแล้ว เพื่อนพเนจรบางคนปูถุงพลาสติกกับกระดาษกล่องไว้บนพื้นเพื่อพักผ่อน พวกเราก็เอาของขวัญวางไว้ข้าง ๆ พวกเขาอย่างเงียบ ๆ แล้วอวยพรให้กับพวกเขา สตรีคนหนึ่งเนื่องจากแขนขาไม่สะดวก ขอทานไม่ได้สิ่งของ เมื่อเพื่อนบำเพ็ญเข้าไป เธอรู้สึกหวาดกลัว หลังจากฟังคำปลอบใจของเพื่อนบำเพ็ญแล้ว เธอจึงสบายใจขึ้น เมื่อได้รับของขวัญจากพวกเราแล้ว เธอซาบซึ้งจนร้องไห้ออกมา

ระหว่างงานครั้งนี้ มีผู้คนที่กระตือรือร้นให้ความช่วยเหลือ เช่น เจ้าหน้าที่ดูแลตัวเมืองบอกสถานที่ที่เพื่อนพเนจรอยู่ให้กับพวกเราอย่างกระตือรือร้น และเสนอสิ่งดี ๆ ให้กับพวกเรา เจ้าหน้าที่ร้านค้าช่วยพวกเราแบ่งห่อช็อคโกเล็ค กับจัดส่งเสื้อผ้าสิ่งของ

พวกเราทราบดีว่าการช่วยเหลือครั้งเดียวไม่สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของเพื่อนพเนจรได้ แต่อาศัยการมอบความรัก การให้พรของท่านอาจารย์ กับความคิดการกระทำและคำพูดที่เป็นบวก จะมีผลต่อสังคมอย่างยาวนาน

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ต่อให้เพื่อน ๆ