จดหมายระหว่างศิษย์กับอาจารย์
บุญคุณท่านอาจารย์ยิ่งใหญ่ดั่งมหาสมุทร ไม่สามารถที่จะตอบแทนได้
ท่านอาจารย์ที่รักและเคารพ :
ท่านได้เปิดจิตใจที่มีความทุกข์ทรมานมายาวนานของฉัน ทำให้จิตใจของฉันเต็มไปด้วยความสุขและมีพลังแห่งชีวิต ! ก่อนการประทับจิต พวกเราใช้ชีวิตที่ต้องแข่งขันกับชาวโลก ทุกวันต้องทำงานรวมทั้งงานบ้านอย่างเหน็ดเหนื่อย ทั้งเครียดและไม่อิสระ ลูก ๆบอกว่า :“ คุณแม่น่ากลัวมาก !” เพราฉันมีสีหน้าที่เศร้าและเป็นทุกข์อยู่เสมอ และมักจะติเตียนลูกบ่อย ๆ และเฆี่ยนตีพวกเขา ดังนั้น ฉันกับลูก ๆไม่สามารถจะนั่งลงมาคุยเรื่องปัญหากันได้ ทุกครั้งทีฉันมีวันหยุด ลูก ๆจะจากฉันไปอยู่กับเพื่อนนักเรียน พวกเขาได้แต่โกรธฉันแต่ไม่กล้าที่จะแสดงออก ได้แต่เดินหนีห่าง ๆ ด้วยเหตุนี้ ทำให้ฉันยิ่งทุกข์ใจมาก เวลาผ่านไปนานวัน หน้าผากฉันฆเกิดรอยเหี่ยวย่นขึ้นมามาก เป็นสัญลักษณ์ที่ต้องใช้ชีวิตอันขมขื่น
ข้าฯต้องเลี้ยงลูก 2 คนตามลำพัง เป็นภาระหนักมาก ต้องทำงานเลี้ยงครอบครัว ต้องทำงานบ้าน และต้องไปงานสังคมด้วย ต้องสอนลูกให้เป็นคนมีประโยชน์ของโลก ประเทศชาติ และเป็นพลเมืองที่ดี ฉันรู้สึกว่าทำไม่ไหว แม้ฉันจะตื่นเช้านอนดึก จนไม่มีเวลาพักผ่อน ก็ยังรู้สึกว่ามีเวลาไม่พอ ลูก ๆของฉันชอบอยู่กับเด็กนักเรียนที่เป็นวัยเดียวกัน ชอบทันสมัย เลือกใส่เสื้อผ้า อาหารการกิน เที่ยวสนุก ฉันสอนเรื่องการใช้ชีวิตที่ถูกต้อง พวกเขาจะไม่ยอมฟังเลย ฉันก็จะตวาดพวกเขา บางครั้งก็เฆี่ยนตีพวกเขา สุดท้ายพวกเขาก็จะโกรธ และยิ่งห่างเหินความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรามากขึ้น สร้างความทุกข์ที่ต้องโดดเดี่ยว
ขอบคุณท่านอาจารย์ที่(ประทับจิต)ให้กับแม่ลูกเราทั้งสอง และเอาภาระที่หนักอึ้งของฉันออกไป ทำให้ครอบครัวของพวกเราเต็มไปด้วยความสันติสุข สนิทสนม เป็นมิตรและเปลี่ยนบรรยากาศใหม่หมด ตั้งแต่นั้นมา พวกเราแม่ลูกกลายเป็นเพื่อนบำเพ็ญ เป็นเพื่อนที่รู้ใจกัน พวกเราเดินประคองกันบนเส้นทางแห่งการบำเพ็ญ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ให้กำลังใจต่อกัน ขยันในการบำเพ็ญ ท่านอาจารย์ได้ช่วยจิตวิญญาณของพวกเรา นำพาพวกเราก้าวขึ้นบันไดสวรรค์ ! พวกเราบำเพ็ญต่างมีประสบการณ์ที่ดี ทุกวันจะตั้งใจบำเพ็ญอย่างจริงจัง แต่พวกเราก็ไม่ควรโยนภาระที่แสนหนักให้กับท่านอาจารย์ พวกเราต้องช่วยแบ่งเบา ต้องเป็นเครื่องมือที่ดีของท่านอาจารย์ พวกเราต้องทำตามคำสอนของท่านอาจารย์ รีบบำเพ็ญให้สำเร็จเป็นพุทธะโดยเร็ว เพื่อทำประโยชน์ให้กับทางโลก ช่วยเหลือสรรพสัตว์
แต่ก่อนข้าฯจะเอาแต่ทำงานและสอนลูก ๆ ฉันคิดว่าขอเพียงทำงานให้ดี ให้ลูก ๆได้กินอิ่ม สุขภาพแข็งแรง และมีผลการเรียนดี ก็เป็นความพอใจของฉันแล้ว โดยไม่ทราบว่าการที่ตัวเองกับสรรพสัตว์กินอิ่ม สุขภาพแข็งแรง มีความสุขกับบำเพ็ญให้ก้าวหน้า จึงจะเป็นความพอใจที่แท้จริง เดี๋ยวนี้ ท่านอาจารย์สอนให้ฉันรู้จักรักตัวเอง รัดญาติ รักเพื่อน รักศัตรู และรักทุกชีวิต นอกจากนี้ ฉันทำตามคำสอนของท่านอาจารย์ นำความสุขมาให้กับคนรอบข้าง ทำเช่นนี้ตัวเองก็รู้สึกเป็นสุขด้วย ! ขณะนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้บำเพ็ญมีความสุขและไม่วิตกกังวลอะไรเลย ทุกสิ่งทุกอย่างมาจากความรักของท่านอาจารย์ทั้งสิ้น
ขอบคุณท่านอาจารย์ที่ได้ช่วยจิตวิญญาณฉัน ช่วยจิตวิญญาณของสรรพสัตว์จนนับไม่ถ้วน ช่วยโลกที่กำลังจะล่มสลาย นำเอายุคทองมาสู่สรรพสัตว์ที่อยู่ทางโลก ! ฉันรักท่านอาจารย์ที่รักของพวกเรา ฉันคิดถึงท่านอาจารย์ ขอบคุณท่านอาจารย์ ! อวยพรให้ท่านอาจารย์คิดอะไรก็สมประสงค์ ทุกอย่างสมความปรารถนา มีสุขภาพที่แข็งแรง โชคดี มีความสุข สัจธรรมของท่านอาจารย์อยู่คู่กับทางโลก อยู่คู่กับดวงดาวต่าง ๆทั่วทั้งจักรวาล !
จากศิษย์ หลี่ซวง ♥