ความรักในรูปการกระทำ

รายงานจากฮังการี

ความช่วยเหลือที่เต็มไปด้วยความรักของท่านอาจารย์
เข้าถึงหมู่บ้านที่สิ้นหวัง

โดยกลุ่มข่าวฮังการี (ต้นฉบับเป็นภาษาฮังการี)

ในวันที่ 14 มกราคม 2549 ผู้ประทับจิตชาวฮังการีได้เห็นรายงานข่าวทางสถานีโทรทัศน์บูดาเปสต์ บรรยายให้เห็นถึงโชคชะตาของหมู่บ้านยากจนที่สิ้นหวังที่ชื่อ อัลซอสเซนต์มาร์ตัน ใกล้กับพรมแดนประเทศของพวกเขากับโครเอเชีย รายงานได้บอกว่า ชีวิตได้หยุดลงอย่างกระทันหัน สำหรับผู้ที่อยู่อาศัยในหมู่บ้าน เมื่อฤดูหนาวที่หนาวเย็นได้เข้ามา อุณหภูมิบางครั้ง –20 องศาเซลเซียส และพวกเขาไม่มีอาหารและเครื่องให้ความร้อน ด้วยความห่วงใยในสภาพของชาวบ้าน ในวันรุ่งขึ้น ผู้ประทับจิตก็ได้พูดกับผู้จัดการของการกุศลคาทอลิกท้องถิ่น คือ คุณพ่อแลนโก้ โยเซฟ และตกลงว่าวิธีที่ดีที่สุดที่จะช่วยก็คือ การแจกอาหารโดยตรงให้กับครอบครัวที่ยากไร้ 250 ครอบครัวของอัลซอสเซนต์มาร์ตัน

ดังนั้น พี่ชายและพี่สาวจึงใช้เงิน 342,000 ฟอรินท์ฮังกาเรียน (ประมาณ 1,650 เหรียญสหรัฐ) ไปกับการซื้อข้าวสาลี ข้าวสาร น้ำตาล บะหมี่ เนยเทียม น้ำมันทานตะวัน ถั่วแดงหลวง สปลิทพีส์ ถั่วลิสง ลูกเกด และสิ่งของอื่น ๆ 250 ชุด ซึ่งน้ำหนักรวมเกือบ 2 ตัน และได้ซื้อโปรตีนเจให้กับเจ้าหน้าที่ครัวการกุศลเพื่อทำอาหารให้กับชาวบ้าน

ในวันเสาร์ที่ 21 มกราคม ผู้ประทับจิตก็ได้เดินทางไปยังหมู่บ้าน ในรถมินิเวน 2 คันซึ่งบรรทุกของเต็ม พวกเขาได้พบกับคุณพ่อแลนโก้ที่โบสถ์คาทอลิกท้องถิ่น และได้นำอาหารลงเก็บไว้ในโบสถ์ ในไม่ช้าเด็กชาวบ้านที่มีใบหน้ายิ้มแย้มหลายคนก็เข้าร่วมในการนำของลง และหลังจากนั้นผู้ประทับจิตก็ได้จากไปเพื่อซื้อเสบียงเพิ่มเติม ในขณะที่เด็ก ๆ ได้แพร่ข่าวดีเกี่ยวกับสิ่งของบรรเทาทุกข์ไปให้กับผู้ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านอื่น ๆ และด้วยความช่วยเหลือของพวกเขา คุณพ่อแลนโก้ก็ได้แจกจ่ายอาหารทั้งหมดไป

ต่อมาผู้ประทับจิตได้จัดซื้อเกลือ ขนมปังกรอบ ฟาร์เฟอล (บะหมี่รูปร่างกลม) และมันฝรั่งประมาณครึ่งตัน ในเมืองซิคลอสที่อยู่ใกล้ ๆ และเมื่อกลับมายังอัลซอสเซนต์มาร์ตัน พี่ชายและพี่สาวก็ได้เห็นคิวยาวของผู้คนที่อยู่หน้าโบสถ์ มีคนจำนวนมากที่หิ้วถุงอาหารออกจากบริเวณโบสถ์อย่างมีความสุข และเมื่อชาวบ้านเห็นรถมินิแวนจอดอยู่หน้าตึก พวกเขาก็ห้อมล้อมรถยนต์ทันที และผู้ประทับจิตก็ได้แจกจ่ายทุกสิ่งที่อยู่ภายในรถทันทีให้กับคนมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ภายในไม่กี่นาที

ชาวบ้านที่ยากไร้มีความสุขจริง ๆ มีความถ่อมตน และขอบคุณที่ได้รับความช่วยเหลือที่เต็มไปด้วยความรักของท่านอาจารย์ และผู้ประทับจิตก็รู้สึกได้ถึงความสุขแห่งการให้อย่างเปี่ยมหัวใจแก่เพื่อนร่วมชาติของพวกเขา และเมื่อการแจกจ่ายอาหารสิ้นสุดลง พวกเขาก็กล่าวคำอำลาคุณพ่อแลนโก้ และชาวบ้านที่มีใบหน้ายิ้มแย้ม และมุ่งสู่บูดาเปสต์อย่างมีความสุข ขอบคุณท่านอาจารย์สำหรับประสบการณ์ที่เยี่ยมยอดนี้!

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ต่อให้เพื่อน ๆ