พลัง ของ โทรจิต

เธอไม่จำเป็นจะต้องเป็นผู้มีพลังจิตหรือคนที่คุยกับสุนัขได้ เพื่อที่จะเข้าใจภาษาของสุนัข พวกมันเข้าใจเธอ พวกมันเข้าใจภาษาอังกฤษ รัสเซีย เยอรมัน ฝรั่งเศส ไม่ว่าเธอจะพูดภาษาอะไรกับพวกมัน พวกมันก็เข้าใจได้เป็นอย่างดี เพราะว่า สุนัขเข้าใจคำพูดด้วยภาพ ไม่ว่าคำพูดอะไรที่เธอพูดจากภาพถ่ายหรือจากภาพในจิตของเธอ และนั่นคือวิธีการที่พวกมันเข้าใจเธอได้อย่างสมบูรณ์ชัดเจนโดยที่ไม่มีข้อผิดพลาด ในทุก ๆ ภาษา ทุก ๆ คำพูดมีสัญลักษณ์ที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า

ด้วยเหตุนี้ฉันจึงบอกให้เธอบริสุทธิ์ในคำพูด เพราะว่ามันมีผลกระทบต่อผู้ที่ได้ยินมัน และมันมีความหมายที่แท้จริง มันสร้างภาพขึ้นมาและมันส่งพลังงานออกไปจริง ๆ ไม่ว่าดีหรือเลวไปยังสภาพแวดล้อมที่เธอกำลังเดินอยู่รอบ ๆ มัน ด้วยเหตุนี้เราจึงต้องบริสุทธิ์ทั้งคำพูด และการกระทำ และความคิดด้วย ทุกอย่างมีเหตุผล ฉันไม่ได้กำลังพยายามควบคุมเธอหรืออะไร ฉันเพียงแต่บอกเธอถึงหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ และเหตุผลตรรกะทางวิทยาศาสตร์ เบื้องหลังศีลที่เรารักษา

ทุกอย่างที่เราคิดทำให้เกิดเป็นภาพบางอย่างขึ้นมาด้วยเช่นกัน ซึ่งคนสามารถมองเห็นได้ บางคนเห็นได้ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเห็นได้ กระนั้นก็ดีมันจะอยู่รอบ ๆ ในอากาศ และคนก็สามารถเห็นมันได้ และพลังงานนั้นก็ยังคงอยู่ ขึ้นอยู่กับว่า เธอหมายความถึงมันแรงแค่ไหน ในเวลาที่เธอพูดหรือคิด ที่จะให้มันยังคงอยู่นานขึ้นหรือสั้นลง แต่มันจะคงอยู่และบางครั้งมันก็คงอยู่เป็นเวลานาน อาจจะตลอดกาล

เธอก็คงเคยได้ยินเกี่ยวกับคำสาปแช่งจากรุ่นหนึ่งไปสู่อีกรุ่นหนึ่ง มันเป็นจริง บุคคลนั้นไม่จำเป็นต้องเป็นแม่มดที่จะสร้างพลังสาปแช่งเช่นนั้น มันสามารถมาจากคนบางคนที่มีความเกลียดชังอย่างแรงกล้า หรือมีความรักอย่างแรงกล้า หรือความคิดที่จะแก้แค้นอย่างแรงกล้า ในหัวของเขาหรือเธอ เมื่อเขาพูดมันด้วยพลังมหึมาของเขา มันก็จะกลายเป็นจริง ไม่ว่าคำสาปแช่งหรือเป็นพร ด้วยเหตุนี้บางครั้งเธอไปหาพระหรือบุคคลที่ศักดิ์สิทธิ์ บางคนพูดว่า “ได้โปรดให้พรฉัน” หรือ “โปรดให้พระพรแก่ฉัน” เพราะว่ามันได้ผลจริง ๆ มันไม่ใช่เป็นความเชื่องมงาย

บางทีในอนาคตเราอาจจะไม่ต้องใช้โทรทัศน์หรืออะไรบางอย่างที่คล้ายกันนี้ เราเพียงแค่ปรับคลื่น ณ ที่ใดก็ตามที่เราต้องการ แล้วภาพก็จะมา และนั่นก็คือเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับโทรจิต สุนัขและสัตว์มีพลังโทรจิตมากกว่าที่เรามี เพราะว่าเราได้สูญเสียมันไป พวกเรามากมายได้สูญเสียมันไป เพราะว่าจากความซับซ้อนของเครือข่ายการมีชีวิตรอด เราต้องคิดมากเกินไปในแง่วัตถุ และทำมากเกินไปในด้านวัตถุ และคิดมากเกินไปเกี่ยวกับข้อผูกมัดทางวัตถุอันเนื่องมาจากความอยู่รอด ดังนั้น เราจึงมีความเป็นวัตถุมากขึ้น ๆ ทุกวัน และนั่นก็คือเหตุผลที่ว่า ทำไมพวกเราจึงลืมตัวตนที่เป็นโทรจิต หรือความสามารถทาโทรจิตที่เราเคยมี

บางคนก็ยังคงมีมันอยู่แบบน้อยที่สุด หรือมากที่สุด หรือครึ่งหนึ่ง บางครั้งดูเหมือนเธอจะเข้าใจสิ่งที่คู่ของเธอพูด โดยที่เขาไม่ต้องพูดออกมาดัง ๆ นั่นคือตอนที่เธอเก็บรวบรวมความสามารถที่กระจัดกระจายเล็ก ๆ น้อยของพลังจิตที่เธอมี มันออกมาเป็นครั้งเป็นคราว และนั่นเป็นเรื่องจริง เธอจินตนาการออกไหม ถ้าเราไม่ได้สูญเสียมันออกไปทั้งหมดที่เธอเคยมีอยู่ตลอดเวลา แต่มันก็ดีเหมือนกัน เพราะว่า ถ้าเธอมีพลังนั้น ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะได้ยินสิ่งที่ดี ๆ เสมอ แต่เธอก็จะได้ยินสิ่งที่ไม่ดีด้วยเช่นกัน และสิ่งนั้นก็จะมากเกินไปนิดหน่อยสำหรับเรา