ประสบการณ์มหัศจรรย์
|
เขียนโดยพี่สาวเจียง ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน (ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)
ตอนเที่ยงวันที่ 24 เมษายน ปีทองที่ 3 (2549) ข้าพเจ้าพักผ่อนอยู่ที่ห้องรับแขกเล็ก ๆ บ้านศิษย์พี่เหลียง ในห้องยังมีศิษย์พี่หญิงเอี๋ยงและศิษย์พี่หญิงอีกคนหนึ่ง ข้าพเจ้าครึ่งนั่งครึ่งนอนตาจ้องมองภาพถ่ายของท่านอาจารย์ที่แขวนอยู่บนข้างผนัง ภาพถ่ายอาจารย์ใส่หมวกสีขาว สวมใส่เสื้อผ้าสีขาวนั่งอยู่บนก้อนหิน หันหลังให้กับกล้องถ่ายขณะทำงาน วาดก้อนหินอยู่? วาดภาพ? หรืออ่านหนังสือ? ไม่ทราบได้ ข้างซ้ายของอาจารย์มีตะกร้าใส่อาหารตั้งอยู่ ไม้เท้าอันหนึ่งยื่นออกมาทางข้างขวาท่านอาจารย์ เข้ากับหินบนพื้นได้อย่างพอดี บนภาพวาดมีต้นไม้ มีลำธารเล็ก ๆ บนพื้นมีหินก้อนเล็กก้อนน้อยเต็มไปหมด ท้องฟ้าที่อยู่ไกล ๆ มีความมืดนิดหน่อย ภาพถ่าย 1 แผ่น : ให้หาภาพถ่ายมาประกอบ
ข้าพเจ้าชอบภาพถ่ายแผ่นนี้มาก ทิวทัศน์ในป่า มีอาจารย์ มองไปมองไป ทันใดนั้นเห็นแสงสีขาวอยู่หน้าข้างขวาท่านอาจารย์ ส่องลงมาจากท้องฟ้า ข้าพเจ้าตื่นเต้นแล้วหยุดความคิดนิดหนึ่ง เพื่อพิสูจน์ว่าเป็นแสงอาทิตย์จากข้างนอกบ้านที่สะท้อนเข้ามาใช่หรือไม่ ข้าพเจ้าขอให้ศิษย์พี่หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ภาพถ่ายให้ขยับภาพดู ดังนั้น เธอจึงขยับดู อา! ช่างมหัศจรรย์จริง ๆ! ขณะนั้นพวกเราทั้งสามต่างเห็นแสงสีขาวที่สว่างมากจากศีรษะท่านอาจารย์ส่องลงมาที่ไม้เท้าที่อยู่ทางด้านขวาไปสู่หินที่อยู่บนพื้น
ทันใดนั้น หินที่อยู่เต็มพื้นถูกแสงแล้วเหมือนชีวิตขึ้นมา ต่างส่องแสงระยิบระยับออกมาทุกก้อน ท้องฟ้าที่อยู่ห่างไกลแผ่กว้างใหญ่ขึ้น แสงสีขาวส่องทั่วท้องฟ้า ลมอ่อน ๆ ในภาพพัดต้นไม้สั่นไหว น้ำในลำธารไหลเสียงซู่ซ่า สายน้ำไหลไปตามซอกหิน (เดิมทีบนหินไม่มีน้ำ) ทันใดนั้น ภาพนั้นรวมเข้ากับห้องทั้งหมด อยู่ท่ามกลางแสงสีขาว มีลมอ่อน ๆ พัดมาแสนสบาย และน้ำที่ไหลไปเหมือนกับน้ำอมฤตที่ชุ่มฉ่ำใจ
ท่ามกลางความสุข ข้าพเจ้านึกถึงความฝันของจวนจื่อ “เมื่อคืนข้าพเจ้าฝันว่า ตัวเองเป็นผีเสื้อ แต่ข้าพเจ้าไม่ทราบว่า ข้าพเจ้าเปลี่ยนเป็นผีเสื้อหรือผีเสื้อเปลี่ยนเป็นข้าพเจ้า” (มาจากหนังสือจวนจื่อ) ขณะนั้น ข้าพเจ้าเองก็ไม่ทราบว่าพวกเรากลายเป็นแสง? กลายเป็นน้ำ? กลายเป็นลม? หรือว่า แสงนี้ ลมนี้ น้ำนี้ก็คือพวกเรา?
พวกเรา 3 คนถูกแสงที่สว่างมาก ถูกลมอ่อนพัด ถูกสายน้ำชำระล้างอย่างมีความสุข ขณะเดียวกันยังรู้สึกเป็นสุขขณะที่ต้นไม้สั่นไหว และความสุขจากก้อนหินที่ส่องแสงระยิบระยับ หวาน! หวาน! หวานจนถึงขั้วของลิ้น! เหมือนน้ำแร่ที่ไหลมาเต็มตัว! อาจเป็นการชำระล้างบาปอย่างแท้จริง! (ใช่แล้ว! นี่คือการล้างบาปอย่างแท้จริงจากพระเจ้า!) ศิษย์พี่หญิงร้องออกมาอย่างดีใจ
นอกจากรู้สึกดีใจอย่างวิเศษสุดแล้ว พวกเรา 3 คนต่างกระโดดขึ้นมาจากที่นั่ง คุกเข่าบนพื้นเพื่อคาราวะท่านอาจารย์ ปากก็ร้องว่า “ขอบคุณท่านอาจารย์! ขอบคุณท่านอาจารย์!” ความรู้สึกที่บรรยายไม่ได้นี้ ทำให้พวกเรามีความสุขเหมือนกับเด็ก 3 ขวบ ไม่ทราบจะทำอย่างไรดี พวกเราได้แต่กราบขอบคุณท่านอาจารย์ ประสบการณ์ที่มหัศจรรย์นี้ปรากฏอยู่เป็นเวลานานถึง 40 นาที….
