เพื่อนบำเพ็ญอันดองและแดกูไปเยี่ยมเรือนจำอันดองเป็นประจำ เพื่อแบ่งปันความรักและแสงสว่างของท่านอาจารย์กับเพื่อนผู้ต้องขัง ทุกปีจะจัดงานพิเศษให้กับพวกเขา 1 ครั้ง พร้อมมอบของขวัญและอาหารมังสวิรัติเลิศรสให้ด้วย

วันที่ 19 พฤษภาคม ปีทองที่ 3 (2549) เพื่อนบำเพ็ญอันดองและแดกูได้จัดงานปีละครั้งขึ้นในเรือนจำเหมือนเช่นเคย โดยมีหัวข้อเรื่อง “แบ่งปันความรักอันอบอุ่น” เป้าหมายความเอาใจใส่คือ ผู้ต้องขังตลอดชีวิตประมาณ 40 คน พวกเขาไม่มีผู้มาเยี่ยมเลย ถูกครอบครัวทอดทิ้ง ในใจว้าเหว่มาก มีความต้องการความรักและความเอาใจใส่จากผู้อื่นมาก

เพื่องานครั้งนี้ ศิษย์พี่ชายหญิงจัดเตรียมถุงของขวัญที่มีเสื้อผ้า ลูกกวาด ขนมปังกรอบและหนังสือตัวอย่าง ธรรมสาร และแผ่นปลิวทางเลือกใหม่ในการดำรงชีวิตที่เต็มไปด้วยความรักของท่านอาจารย์ นอกจากนี้ได้จัดเตรียมอาหารมังสวิรัติเลิศรสหลายรายการไว้ให้ด้วย

งานในวันนั้นได้เริ่มขึ้นระหว่างการให้พรด้วยสายฝน การเข้าไปถึงห้องโถงใหญ่ของเพื่อนผู้ต้องขัง เพื่อนบำเพ็ญต้องกรอกรายการ แสดงบัตรประชาชน และผ่านประตูเหล็กอีกหลายชั้น เพื่อนผู้ต้องขังเหล่านี้ถูกกั้นออกจากภายนอกถึงขนาดนี้! เพื่อนบำเพ็ญได้แนะนำสมาคมนานาชาติอย่างย่อๆ กล่าวด้วยคำพูดที่ให้กำลังใจเพื่อปลอบใจพวกเขา และได้สอนโยคะที่ง่ายๆ ให้ 2-3 ท่า เพื่อให้พวกเขาได้ทำอยู่ในห้องขังที่คับแคบ เมื่อถึงเวลาอาหารเที่ยง เพื่อนบำเพ็ญเชิญชวนเพื่อนผู้ต้องขังทานอาหารเจกล่องที่เลิศรส ที่จัดทำมาด้วยความรัก เพื่อนบำเพ็ญจะทานกับเพื่อนผู้ต้องขังด้วยกัน แต่ทางเรือนจำได้กันพวกเขาออกไปอย่างเคร่งครัด เพื่อนบำเพ็ญได้รับการบอกเล่าว่า เนื่องจากผู้ต้องขังไม่ต้องระวังอะไร ทุกอย่างที่ไม่คาดคิดจะเกิดขึ้นได้ ดังนั้นจะต้องป้องกันอย่างเข้มงวด

เพื่อนบำเพ็ญได้มีประสบการณ์ปีที่ผ่านมา ทราบว่าความต้องการอาหารของเพื่อนผู้ต้องขังมีมาก ดังนั้น ปีนี้ได้จัดเตรียมอาหารที่มากพอ เพื่อให้พวกเขาได้ทานอาหารเลิศรสที่หลากหลายอย่างเต็มที่ เมื่อเพื่อนผู้ต้องขังเห็นว่า อาหารเหล่านี้อร่อยกว่าที่เคยทานทุกวัน โดยเฉพาะผลไม้สด เพียงพริบตาเดียวก็ทานแตงโมไป 10 ลูก! เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเพื่อนผู้ต้องขัง พวกเราทราบว่า พวกเขามีความสุขทางใจมาก สิ่งนี้ไม่เพียงเป็นเพราะได้ทานอาหารเลิศรส สิ่งที่สำคัญคือ การดูแลด้วยความรักความเอาใจใส่ที่พวกเขาได้รับในวันนั้น เพื่อนผู้ต้องขังขอบคุณเพื่อนบำเพ็ญมากที่มอบของขวัญที่น่าตื่นเต้นให้ แสดงว่าพวกเขาชอบอ่านหนังสือตัวอย่างและธรรมสารของท่านอาจารย์มาก

เพื่อนบำเพ็ญได้จัดการแสดงสั้นๆ หลังอาหารเที่ยง ศิษย์พี่หญิงที่เรียนดนตรีและเสียงเพลง ได้ร้องเพลงหลายเพลง ยังมีเพื่อนบำเพ็ญอื่นๆ ที่เล่นไวโอลีนและพิณตั้ง ขณะที่เพื่อนบำเพ็ญร้องเพลงหมู่ เพื่อนผู้ต้องขังก็ได้ปรบมือให้จังหวะด้วย และขอร้องพวกเราร้องเพลงอีกหลายเพลง ขณะนั้น เพื่อนบำเพ็ญรู้สึกไม่ได้ถูกกีดกั้นจากพวกเขา ทุกคนต่างเป็นหนึ่งเดียวกันโดยไม่เลือกที่รักมักที่ชัง

เวลากำหนดการเยี่ยม 2 ชั่วโมงได้ผ่านไป ทุกคนต่างเสียดายเวลาที่สั้นเกินไป และเริ่มรอคอยงานครั้งต่อไปเพื่อพบกันอีก ขณะที่เพื่อนผู้ต้องขังโบกมืออำลา ใบหน้าต่างแสดงออกถึงความขอบคุณยิ่ง แม้ในวันนั้นเป็นการพบกันเพียงเวลาสั้นๆ และถูกจำกัดทุกอย่าง แต่เพื่อนผู้ต้องขังก็มีโอกาสมีความสุขอยู่ท่ามกลางเสียงเพลงและความรักของท่านอาจารย์ ขอบคุณท่านอาจารย์ ทำให้พวกเรามีโอกาสนำความสุขความปลอบใจมาให้กับเพื่อนผู้ต้องขังที่ถูกปิดกั้นจากโลกภายนอก หวังว่าความรักอันประเสริฐของพระเจ้าจะอยู่กับพวกเขาตลอดไป

ที่หน้าเรือนจำอันดอง	แนะนำท่าโยคะ 2-3 ท่าที่ง่ายๆ	เพื่อนบำเพ็ญแสดงรายการและร้องเพลง

ภาพวาดที่เพื่อนผู้ต้องขังแนบมากับจดหมาย

“วันที่ 19 ที่พวกคุณมาเยี่ยม ข้าพเจ้ารู้สึกอารมณ์คงที่ขึ้นมาก
ขอขอบคุณทุกท่านในโอกาสนี้ด้วย นำความสงบมาให้กับข้าพเจ้ามากขึ้น ทำให้ร่างกายของข้าพเจ้าแข็งแรงมากขึ้น พวกท่านมาสถานที่รกร้างแห่งนี้มันไม่ง่ายนัก ข้าพเจ้าหวังว่า จากการช่วยเหลือของพวกท่าน ทำให้ผู้ต้องขังที่นี่ได้เข้าใจท่านอาจารย์และคำสอนของท่านได้มากขึ้น เดือน 5 เป็นเดือนที่ครอบครัวอยู่พร้อมหน้า พวกเราที่อยู่ที่นี่ยิ่งมีความรู้สึกว้าเหว่มากขึ้น แต่ว่าจากการจัดการของท่านอาจารย์ ข้าพเจ้าโชคดีที่ได้พบกับพวกท่าน พวกท่านมาที่นี่สร้างตัวอย่างที่ดีให้กับผู้ต้องขัง
บางครั้งข้าพเจ้ารู้สึกหงุดหงิด เมื่อนั่งสมาธิแล้วสงบไม่ได้ ต่อสู้ดิ้นรน แต่ตั้งแต่วันที่ 19 ที่ได้พบกับศิษย์พี่ชายหญิงแล้ว ข้าพเจ้ารู้สึกมีความมั่นใจมากขึ้น และจิตวิญญาณก็สะอาดขึ้นมาก”
“ปัจจุบันข้าพเจ้าพยายามทำให้ตัวเองเกิดใหม่จากการนั่งสมาธิ การนั่งสมาธิช่างล้ำค่าและนำเอาพลังมาให้ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าทราบว่า พวกท่านมีงานมาก แต่ขอความเมตตาชี้แนะข้าพเจ้าบ้าง ทำอย่างไรจึงจะมีสมาธิในการบำเพ็ญธรรมวิถีนี้ เพื่อชำระสิ่งภายในตัวเอง?เนื่องจากข้าพเจ้าเพิ่งเข้ามาเรียน เข้าใจได้น้อยมาก แต่ข้าพเจ้ารู้สึกจิตใจมีความสงบมากขึ้น ข้าพเจ้าเชื่อว่า ตัวเองจากการทานมังสวิรัติและนั่งสมาธิแล้วได้มีชีวิตใหม่ เพราะในชีวิตที่อยู่ในห้องขังนั้น แม้แต่เรื่องเล็กๆ ก็ทำให้คนจิตใจว้าวุ่นไปหมด…”

หนังสือแสดงความขอบคุณจากเพื่อนผู้ต้องขัง

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ให้เพื่อน ๆ