บนเส้นทางการบำเพ็ญ

 

ความรัก อัน
ศักดิ์สิทธิ์
ที่ สูงสุด

 

เขียนโดยเผิงเฟย เถาหยวน ฟอร์โมซา
(ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)

หลังจากท่านอาจารย์ยกระดับจิตวิญญาณของชาวโลกอย่างเต็มที่แล้ว ข้าพเจ้าจะสังเกตข่าวสารต่าง ๆ ที่มาจากท่านอาจารย์เป็นพิเศษ และมีความสนใจกับเครื่องประดับจากสวรรค์ ที่ท่านอาจารย์ออกแบบมากขึ้น โดยเฉพาะชุด “ความรักอันศักดิ์สิทธิ์ที่สูงสุด” เพราะข้าพเจ้ารักและเคารพพระเยซูมากเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าเห็นศิลปะที่สวยสุดซึ้งชุดนี้แล้ว ข้าพเจ้าจะคิดถึงเรื่องสำคัญที่พระเยซูทำให้กับพวกเรา คือ ต้องรักผู้อื่นและบริการผู้อื่น เลือดล้ำค่าของพระเยซู “ทับทิมแดง” ไหลอยู่บนไม้กางเขนและเลือดทุกหยดสำหรับข้าพเจ้าแล้วคือความรัก

หลังจากติดตามท่านอาจารย์บำเพ็ญ ข้าพเจ้าค่อย ๆ เข้าใจถึงการได้มาซึ่งร่างกายที่เป็นเครื่องมือนี้ จากการบำเพ็ญและรู้จักตัวเองซึ่งเป็นคุณสมบัติที่แท้จริง พร้อมเรียนรู้ความรักและจิตใจในการเสียสละ ทำหน้าที่ในชาตินี้ของพวกเราให้เสร็จสิ้น และจิตใจที่มีความรักและเสียสละนี้ เป็นตัวอย่างที่ท่านอาจารย์ทำให้กับชาวโลก ดังนั้นในใจจึงมีความหวังที่ร้อนแรง คิดจะนำเอาของวิเศษ “ความรักอันศักดิ์สิทธิ์ที่สูงสุด” นี้มาเตือนตัวเองอยู่ตลอดเวลา

อาจเป็นเพราะท่านอาจารย์ได้ยินความหวังของข้าพเจ้า ไม่นานข้าพเจ้าได้รับข่าวว่าจะให้จองซื้อเครื่องประดับสวรรค์ได้ อา! ต้องขอขอบคุณท่านอาจารย์จริง ๆ! ขณะที่ข้าพเจ้าเขียนใบสั่งจอง คิดในใจว่า “ไม่ทราบว่าท่านอาจารย์จะให้ข้าพเจ้าได้เป็นเจ้าของสิ่งวิเศษนี้เร็ว ๆ หรือไม่?” คิดไม่ถึงว่าไม่กี่วันต่อมาก็ได้รับการแจ้งให้ทราบว่า มีสร้อย “ความรักอันศักดิ์สิทธิ์ที่สูงสุด” อยู่แล้ว และในวันอาทิตย์ สัปดาห์แรกหลังจากปีใหม่ ก็ได้รับของขวัญชิ้นใหญ่ที่มาจากพระเจ้าอย่างราบรื่น “ความรักอันศักดิ์สิทธิ์สูงสุด”

เป็นครั้งแรกที่ได้สวมใส่ และตั้งแต่เวลานั้นมา ก็มีความรู้สึกสบายและปลอดภัย ในใจรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้น และชีวิตข้าพเจ้ามีการเปลี่ยนแปลงมากมาย แล้วข้าพเจ้าก็ได้รับการให้พรและการรู้แจ้งจากเครื่องประดับจากสวรรค์ชิ้นนี้ “ให้ยอมรับพระเจ้าทุกเรื่อง และใช้เวลาในการนั่งสมาธิบำเพ็ญ และการบริการผู้อื่นทุกวินาที จนกว่าชีวิตจะหาไม่”

นักบุญราบินดรานาธ ทาโกร์กล่าวว่า “เป็นเพราะพวกเราให้ชีวิตกับตัวเอง จึงได้รับชีวิต” ข้าพเจ้ามีใจที่อยากจะอยู่ใกล้พระเจ้าเพียงดวงเดียวเท่านั้น แต่สิ่งที่พระเจ้าประทานมาให้กับข้าพเจ้าคือความเมตตาที่ไม่ขาดสาย ความเปลี่ยนแปลงมากมายที่อยู่ภายใน ไม่ใช่ภาษาจะสัมผัสและจับต้องได้ และในที่สุดก็จะกลายเป็นการขอบคุณท่านอาจารย์จากใจจริง