ความรักในรูปการกระทำ

สาธารณรัฐประชาชนจีน

 

 

 

 

นำความรักของพระเจ้า
ไปช่วยคนจนและ ช่วยเหลือการศึกษา

เขียนโดยเพื่อนบำเพ็ญมณฑลตงเป่ย สาธารณรัฐประชาชนจีน (ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)

ฤดูใบไม้ร่วงปีทองที่ 3 (2549) เพื่อนบำเพ็ญที่อยู่ชายแดนทางทิศเหนือของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน แบ่งเป็น 5 กลุ่มใหญ่ ทำงานช่วยเหลือผู้ยากไร้ด้วยความรัก ขณะนั้นเป็นเวลาที่โรงเรียนเพิ่งจะเปิดเทอมใหม่ มีเด็กยากจนมากมายไม่มีเงินจ่ายค่าเล่าเรียน ต้องประสบชะตากรรมขาดการศึกษา อีกด้านหนึ่งคือใกล้เข้าสู่ฤดูหนาว คนชรา เด็ก ๆ คนพิการต่าง ๆ ที่ไม่มีรายได้ กำลังกังวลกับความหนาวที่จะมาเยือน ดังนั้น กลุ่มต่าง ๆ ได้นำเอาความรักของพระเจ้า จัดเตรียมเงินปลอบใจกับอาหาร เสื้อสำลี ผ้าห่ม ยาชนิดต่าง ๆ ไปมอบให้ถึงมือพวกเขาให้ทันต่อเหตุการณ์

ผู้ที่เพื่อนบำเพ็ญจะไปเยือนนั้น ส่วนมากอาศัยอยู่ตามอำเภอที่ห่างไกลความเจริญและยากจนมาก แม้จะไม่คุ้นกับพื้นที่ แต่เนื่องจากการให้พรของท่านอาจารย์ เพื่อนบำเพ็ญสามารถได้พบกับครอบครัวที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนได้อย่างราบรื่น บางคนทั้งยากจนทั้งเจ็บป่วย ไม่มีเงินรักษาโรค สภาพน่าสงสาร พวกเราสังเกตเห็นเด็ก ๆ มากมายมีความเฉลียวฉลาดมาก แต่เพราะครอบครัวยากจนกำลังจะประสบชะตากรรมขาดการศึกษา เมื่อพวกเขาได้รับการช่วยเหลือด้วยความรักจากอาจารย์แล้ว ต่างปลื้มใจจนน้ำตาไหล กล่าวคำขอบคุณตลอดเวลา บางครอบครัวเห็นเพื่อนบำเพ็ญมาให้ความช่วยเหลือต่างรู้สึกแปลกใจ กล่าวจากความรู้สึกว่า "ในโลกนี้ยังมีคนใจดีเช่นนี้อีกหรือ! เป็นพระเจ้าที่มาจุติยังโลกมนุษย์อีกครั้งหรือ?" ใจที่สิ้นหวังกำลังต้องการความรักที่ไร้เงื่อนไขเช่นนี้!

มีคนชรา 2 คนที่อาศัยอยู่ในบ้านที่ก่อด้วยดินที่ผุพัง อาศัยเก็บสิ่งของที่ทิ้งแล้วประทังชีวิต พวกเขาเป็นผู้นับถือศาสนาคริสต์ หลายปีก่อนเคยอ่านหนังสือตัวอย่างของท่านอาจารย์แล้ว และเริ่มทานมังสวิรัติ เมื่อพวกเขาทราบจุดประสงค์การมาของเพื่อนบำเพ็ญแล้ว ดีใจจนคุกเข่ากับพื้นและร้องเพลงสรรเสริญ "พระเจ้าส่งคนนำความรักมาให้…" และบอกว่าหลายปีก่อนก็เห็นดวงดาว พระจันทร์จากภายในแล้ว พวกเขาเชื่อว่า ท่านอาจารย์ก็คือพระเยซู คนชรา 2 คนถึงแม้ชีวิตจะยากจน แต่มีความเชื่อมั่นต่อพระเจ้ามาก

มีคุณครูท่านหนึ่งหลังจากทราบเพื่อนบำเพ็ญมาทำงานด้วยความรักแล้ว โทรศัพท์ติดต่อกับพวกเรา ขอเข้าร่วมงานกับพวกเราด้วย เมื่อพวกเรามาถึงครอบครัวยากจนแห่งหนึ่ง สุนัขตัวหนึ่งยืนเกว่งหางโยกหัวต้อนรับพวกเรา จากการบอกเล่าของเจ้าของทราบว่า สุนขตัวนี้ปกติเห็นคนแปลกหน้าจะเห่าและกัด ในวันนั้นเห็นเพื่อนบำเพ็ญกลับมีปฏิกิริยาที่ผิดปกติ คุณครูคนนั้นเมื่อเห็นเหตุการณ์ มีความประหลาดใจมาก ยังมีครอบครัวหนึ่ง มีเด็กหญิงคนหนึ่งอายุ 5 ขวบก็กำพร้าพ่อแม่ อยู่กับคุณย่าที่ไม่มีรายได้ ระหว่างทางที่พวกเราจะไปบ้านเธอทั้งสอง ห่านขาวฝูงหนึ่งเดินสวนทางมา ฝูงห่านขาวต่างกางปีกออก ส่งเสียงร้องวิ่งเข้ามาต้อนรับพวกเรา เหตุการณ์นี้ทำให้ครูคนนั้นประหลาดใจมากอีกครั้ง เธอกล่าวอย่างตื้นตันใจว่า "ช่างแปลกประหลาดจริง ๆ ข้าพเจ้ารู้สึกว่าพวกคุณมีพลังติดตัวมาด้วย ทำไมสุนัขเห็นพวกคุณก็ไม่กัด? ห่านเห็นพวกคุณก็กางปีกให้การต้อนรับ?" ศิษย์พี่หญิงคนหนึ่งตอบว่า "มันเป็นพลังของพระเจ้า"

การทำงานครั้งนี้ทำให้พวกเราได้เรียนรู้บทเรียนมากมาย และพัฒนาความรักของพวกเราให้เปิดกว้างมากขึ้น ความรักความเมตตาของพระเจ้าเหมือนดั่งน้ำอัมฤทธิ์ที่โปรยลงมาทันต่อเหตุการณ์ ทำจิตใจให้ชุ่มชื้นแก่พี่น้องผู้ยากไร้ และช่วยเหลือพวกเขาผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ชั่วคราว ทำให้เด็กที่เกือบจะขาดโอกาสการศึกษายิ้มออกมาได้ กลับเข้าสู่โรงเรียนอีกครั้ง