วันที่ 28 กันยายน ปีนี้ ลมพายุไต้ฝุ่นมิเลนโย ถล่มฟิลิปปินส์ สร้างความเสียหายอย่างหนักในพื้นที่ต่าง ๆ เพื่อนบำเพ็ญชาวฟอร์โมซา เดินทางไปทำการช่วยเหลือผู้ประสบภัยลมพายุไต้ฝุ่นมิเลนโย เมื่อวันที่ 30 กันยายน (รายละเอียดเชิญอ่านธรรมสารเล่มที่ 175 [ความรักในรูปการกระทำ]) หลังเหตุการณ์ ท่านอาจารย์ได้เตือนพวกเราต้องไปดูแลปัญหาการขาดแคลนน้ำของชาวบ้านในพื้นที่ เพื่อดูว่าจะช่วยด้านเครื่องมือหรือวิธีใดบ้างเพื่อช่วยพวกเขาแก้ไขอุปสรรค

เพื่อนบำเพ็ญชาวฟอร์โมซาเดินทางมาที่ฟิลิปปินส์อีกครั้ง จากการสืบเสาะจากสถานที่ต่าง ๆ ไม่พบมีข่าวว่าขาดแคลนน้ำ เพื่อนบำเพ็ญคิดในใจว่า "ถ้าท่านอาจารย์แนะนำเช่นนี้ จะต้องมีสถานที่ขาดแคลนน้ำอย่างแน่นอน ชาวบ้านตั้งใจอธิษฐานขอให้พระเจ้าช่วย ดังนั้น ท่านอาจารย์จึงได้แนะนำเป็นพิเศษเพื่อให้มาช่วยเหลือ" จากการพยายามสืบเสาะของเพื่อนบำเพ็ญ ในที่สุดทราบจากการรายงานข่าวของสถานีโทรทัศน์ เอบีเอส-ซีบีเอ็นว่า เมืองซูโซกังที่อยู่ห่างไกลความเจริญ (ห่างเมืองมะนิลารถวิ่งประมาณ 20 ชั่วโมง) มีประชาชนแสนกว่าคนที่กำลังประสบกับความยากลำบากเรื่องขาดแคลนน้ำและไฟฟ้า

นายกเทศมนตรีหญิงซูโซกัง คุณซาลลี่ ลี เมื่อเธอได้รับโทรศัทพ์จากพวกเรา ได้ยินว่า มีคนจะมาช่วยพวกเขาแก้ไขปัญหาขาดแคลนน้ำและไฟฟ้า รู้สึกซาบซึ้งใจมาก กล่าวคำขอบคุณแล้วขอบคุณอีก และได้บอกเบอร์โทรศัพท์ของผู้ว่าราชการมณฑล ซูโซกัง ให้กับพวกเราทราบ ให้พวกเราคุยกับท่านผู้ว่าเอง ท่านผู้ว่ารอล อาร์. ลี เมื่อได้รับโทรศัพท์บอกทันทีว่า พวกเขาต้องการเครื่องปั่นไฟเพื่อสูบน้ำด่วน พร้อมเชิญพวกเราไปตรวจสอบในพื้นที่โดยตรง

เมื่อเดินทางไปถึงเมืองซูโซกัง ไม่ถึง 20 นาที ท่านผู้ว่านำพาหัวหน้าหน่วยงานต่าง ๆไปพบกับพวกเราที่โรงแรมอย่างรวดเร็ว ทราบว่าปัจจุบันนอกจากต้องการเครื่องปั่นไฟ 4 เครื่องแล้ว ยังต้องการเครื่องปั๊มคลอรีน เพื่อใช้ฆ่าเชื้อในน้ำ พวกเขาเชิญพวกเราไปสำรวจสถานีปั๊มน้ำโดยตรง ขณะเดียวกันท่านผู้ว่าได้เขียนจดหมายจากใจจริง(ดังภาพ) ถึงเรื่องต่าง ๆ ที่ต้องการความช่วยเหลือ ผู้จัดการกรมชลประทานบอย โลเปสกล่าวอย่างตื้นตันใจว่า เขาโทรศัพท์ไปสอบถาม 5 องค์กร หวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือ แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงคือ พวกเราไม่เพียงมาปรากฏตัวได้ทันต่อเวลา ยังเสนอให้ความช่วยเหลือสิ่งของที่พวกเขาต้องการอย่างเร่งด่วน โดยที่พวกเขายังไม่ทราบว่าพวกเราเป็นใคร แล้วทำไมถึงทราบถึงความต้องการอย่างเร่งด่วนของพวกเขา?

หลังจากวันที่ 25 เดือนตุลาคมเพื่อนบำเพ็ญกลับไปที่กรุงมะนิลาแล้ว รีบไปจัดซื้อเครื่องปั่นไฟที่ทางพื้นที่ต้องการด่วน และส่งเครื่องปั่นไฟ 4 เครื่องไปที่มณฑณซูโซกัง เมื่อวันที่ 31 ตุลาคม ได้อย่างราบรื่น คืนนั้น ผู้อำนวยการของกรมชลประทานคุณโรนัลดู จี. บาร์โบโนกับผู้จัดการคุณบอย โลเปสรอพบพวกเราอยู่ที่สำนักงาน เมื่อพวกเขาเห็นพวกเราใช้รถบรรทุก ผงคลอรีนที่ใช้ฆ่าเชื้อในน้ำมา 1 คันรถ ตามที่ต้องการนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความปลื้มใจอย่างยิ่ง เช้าวันที่ 1 พฤศจิกายน เครื่องปั่นไฟทั้ง 4 เครื่องได้ถูกลำเรียงไปตามสถานีปั๊มน้ำที่เหมาะสม บ่ายวันนั้น ท่านผู้อำนวยการ ผู้จัดการ กับนักวิศวกร พาพวกเราไปที่สถานีปั๊มน้ำอีกหลายแห่งเพื่อชมวิธีการฆ่าเชื้อน้ำ พร้อมบันทึกหมายเลขของเครื่องจักร ตราโรงงานผู้ผลิกับวิธีการใช้ สุดท้ายยืนยันว่ายังต้องการเครื่องปั๊มคลอรีนอีก 4 เครื่อง

เย็นวันที่ 1 พฤศจิกายน พวกเรากำหนดจะกลับไปซื้อเครื่องปั๊มคลอรีนที่กรุงมะนิลา ก่อนจะออกเดินทาง ผู้จัดการกรมชลประทานคุณบอย โลเปสกล่าวกับพวกเราว่า เพื่อนบำเพ็ญสมาคมนานาชาติอนุตราจารย์ชิงไห่ใช้เวลาอันสั้นไม่ถึง 10 วัน ส่งมอบเครื่องปั่นไฟกับผงคลอรีนที่ใช้ฆ่าเชื้อน้ำที่พวกเขาต้องการ ช่างเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์อย่างยิ่ง! เขาคิดไม่ออกว่า พวกเราทราบความต้องการด่วนของพวกเขาได้อย่างไร เพื่อนบำเพ็ญมอบหนังสือตัวอย่างของท่านอาจารย์ให้กับเขาเล่มหนึ่ง พร้อมบอกกับเขาว่า "พวกเราทำตามคำแนะนำด้วยความรักจากอนุตราจารย์ชิงไห่ มาทำงานครั้งนี้" เมื่อเขาฟังแล้ว พยายามกลั้นน้ำตาที่จวนจะไหลออกมา ยืนขึ้นมาหายใจลึก ๆ แหงนหน้ามองขึ้นฟ้ากล่าวว่า "พระเจ้า พระองค์ทรงทราบสิ่งที่พวกเราต้องการจริง ๆ!"

ผู้จัดการกรมชลประทานคุณบอย โลเปส (ซ้ายที่ 2) กับผู้อำนวยการกรมชลประทานคุณโรนัลดู จี. บาร์โบโน (ซ้ายที่ 3) พาเพื่อนบำเพ็ญสำรวจวิธีการปั๊มน้ำ

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ต่อให้เพื่อน ๆ