ข้าพเจ้าต้องการเชื่อมโยงประสบการณ์ที่น่าสนใจขณะที่ข้าพเจ้าอายุประมาณสิบขวบ ข้าพเจ้าเป็นเด็กเงียบ จึงไม่ได้รับความไว้วางใจจากพระสอนศาสนาในโบสถ์ ข้าพเจ้าสนใจที่จะรู้ว่าพระเจ้าคืออะไร และพระเยซูเป็นใคร ความคิดที่อ้างว้างของจิตวิญญาณเมื่อสองพันปีตั้งแต่พระเยซูยังเป็นเด็กมันยากเกินไปสำหรับข้าพเจ้าจะรับรู้ได้

วันหนึ่งมีฝนฟ้าคนองทั่วเมืองของเรา เสียงฟ้าผ่าดังทั่วไปหมด ข้าพเจ้าจำได้ว่าข้าพเจ้ายืนพิงหน้าต่างนิ่งเงียบสงบมีความสุขกับลมและฝนที่มาปะทะตัวข้าพเจ้า ความคิดพุ่งมาที่ข้าพเจ้าให้ถามว่า

"พระเจ้า หากพระเยซูยังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ขอให้ส่งสายฟ้าแลบมาที่ตรงข้างหน้าของข้าพเจ้า" ข้าพเจ้าขออย่างไม่รู้ประสีประสา

การเล่นพนันนี้ไม่เกิดทันที ข้าพเจ้าคอยอยู่ประมาณสองสามวินาทีและถอนหายใจ แม้กระนั้นก็รู้สึกว่าชีวิตหน้าเบื่อ ข้าพเจ้าตัดสินใจกลับไปทำอะไรบางอย่างในห้องเพื่อฆ่าเวลารอ ทันทีที่ข้าพเจ้าหันหลังจากหน้าต่างเผชิญหน้ากับผนัง ข้าพเจ้าเห็นแสงสะท้อนจากฟ้าแลบพุ่งตรงมาที่กลางหลังของข้าพเจ้า หวดลงตรงภาพเงาหัวของข้าพเจ้า! นั่นคือเรื่องน่าตื่นเต้น

ขอบคุณพระเจ้าสำหรับการสะท้อนภาพในบ้านเก่าหลังนั้น แต่มันเหมือนกับเรื่องวิเศษที่เกิดกับเด็ก ๆ ไม่ช้าข้าพเจ้าก็ลืมเรื่องทั้งหมด ถึงแม้ว่ามันจะกลับมาในหลายปีต่อมาและให้ความรู้สึกที่สมบูรณ์

<<	สารบัญ	>>
ส่งหน้านี้ต่อให้เพื่อน ๆ