คำถามและคำตอบที่เลือกสรรแล้ว

พระเจ้าให้พรแก่เราเมื่อเราช่วยเหลือผู้อื่น

ปราศรัยโดยอนุตราจารย์ชิงไห่
การประชุมวีดิทัศน์กับผู้ประทับจิตจากศูนย์เวียนนา
ออสเตรีย 7 กันยายน 2545
(ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ) วีดิทัศน์ #753

ถ. ฉันทำงานเป็นนางพยาบาลในบ้านพักคนชรา ซึ่งอาหารส่วนใหญ่จะประกอบไปด้วยเนื้อสัตว์ และฉันจะต้องแจกจ่ายอาหารนั้นให้กับผู้พำนัก และบางครั้งก็ป้อนพวกเขา ฉันยังสวมใส่เสื้อผ้าให้พวกเขา และช่วยเหลือพวกเขาในเรื่องสุขอนามัยทางร่างกาย ดังนั้น ฉันจึงสัมผัสร่างกายของพวกเขาอย่างใกล้ชิดอยู่เสมอ คำถามของฉันคือ การสัมผัสร่างกายอย่างต่อเนื่องเช่นนี้กับผู้สูงอายุเป็นอุปสรรค์ต่อความเติบโตทางจิตวิญญาณของฉันหรือไม่?

อ. ไม่ ไม่ ไม่! เธอกำลังช่วยเหลือพวกเขา ดังนั้น พระเจ้าจึงให้พรเธอ ทำไมมันจะต้องเป็นตัวถ่วงด้วยล่ะ? เธอเพียงแต่ป้อนอาหารพวกเขา เธอเพียงแต่ทำงานที่นั่น ขอเพียงเอาใจจดจ่อกับความสุขและความผาสุกของพวกเขา และไม่ใช่เอาใจจดจ่อกับความสุขของเธอเอง แล้วเธอก็จะได้รับพระพร เรามาที่นี่เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น เธอจะเอาแต่กลัว และรู้สึกว่าเธอไม่สามารถทำสิ่งนี้หรือสิ่งนั้นได้หรอก เว้นเสียแต่ว่าเธอจะไปอยู่ภูเขาหิมาลัยและไม่ทำอะไรเลย แบบนั้นก็โอเคเหมือนกัน

ขอให้มีความสุข! ขอให้มีความสุขตามที่เธอสามารถช่วยเหลือพวกเขาได้ และเธอไม่ใช่หนึ่งในพวกเขา เธอจะต้องขอบคุณพระเจ้าสำหรับพระพรนั้น และพยายามอย่างดีที่สุดที่จะนำความสุขและความรู้สึกที่ดี ๆ มาสู่ผู้สูงอายุที่น่าเคารพเหล่านั้น พวกเขาเป็นพ่อแม่และเป็นปู่ย่าตายายของเธอ ขอให้พยายามอย่างดีที่สุด ให้ความรัก ให้ความกรุณา ทำหน้าที่ของเธอให้ดี แล้วพระเจ้าก็จะให้พรเธอ ขอให้ท่องคำพระ ๕ คำตลอดเวลา แล้วเธอก็จะไม่มีปัญหายุ่งยาก ไม่เพียงแต่จะไม่มีปัญหายุ่งยากเท่านั้น เธอก็จะให้พรพวกเขาด้วย

จงฟังการชี้นำภายในของเธอเพื่อหลีกเลี่ยงการกระทำผิด

ปราศรัยโดยอนุตราจารย์ชิงไห่
การประชุมวีดิทัศน์กับผู้ประทับจิตจากศูนย์จากาตา
อินโดนีเซีย 6 ตุลาคม 2545 (ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ)


ถ. เรียนท่านอาจารย์ ขอบคุณสำหรับความรักและพระพรของท่าน ฉันอยากทราบว่าจะจำนนต่อพระประสงค์ของพระเจ้าได้อย่างไร ส่วนใหญ่แล้วฉันรู้สึกว่า มันเป็นจิตของฉันที่ตัดสินสิ่งต่าง ๆ ฉันจึงรู้สึกผิดหวังอยู่เสมอ

อ. เราทั้งหมดต่างก็ทำแบบนั้น เราทั้งหมดต่างก็กระทำความผิด จนกระทั่งเราเรียนรู้ถึงวิธีที่ดีกว่า มันไม่เป็นไรที่จะทำผิด แต่ขอให้พยายามนั่งสมาธิให้มากขึ้น และฟังการชี้นำภายในของเธอ และไม่ใช่ฟังอิทธิพลจากภายนอก ทุกคนจะต้องเรียนรู้ ขออย่าได้กังวล