โลกนิทาน

เรื่องราวระหว่างศิษย์กับอาจารย์ในอดีต

เขียนโดยศิษย์พี่หญิงเวี่ยนลี่วี่
ไทเป ฟอร์โมซา (ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)

อย่าเกิดใจแบ่งแยก แบ่งแยกธรรมต่าง ๆ

ในอดีตขณะที่ท่านอาจารย์อยู่ที่ซินเตี้ยน มีอยู่ครั้งหนึ่ง ศิษย์ผู้พี่ชายหัวหน้าคนครัวบอกกับฉันว่า “ท่านอาจารย์ไม่ชอบรับประทานอาหารชนิดนั้น” ผ่านไป 2-3 วัน ทุกคนนั่งคุยกัน ฉันพูดกับท่านอาจารย์ว่า “ศิษย์ผู้พี่ชายไช่บอกว่า ท่านอาจารย์ไม่ชอบรับประทานอาหารชนิดนั้น?” ท่านอาจารย์ตอบว่า “ถ้าอาจารย์ยังมีไม่ชอบทานอะไร เธอเอาอาจารย์โยนลงไปในท่อน้ำใหญ่ได้เลย”

คำพูดนี้ทำให้ฉันคิดถึงในพระสูตรบันทึกว่า “ไม่เกิดใจแบ่งแยก แบ่งแยกธรรมต่าง ๆ” อายตนะภายในทั้ง ๕ สำหรับนักบุญแล้ว เป็นเครื่องมือสำหรับใช้สัมผัสกับทางโลกและเข้าใจทางโลกเท่านั้น พวกท่านจะไม่เหมือนกับปุถุชน มีอารมณ์รัก เกลียดที่รุนแรง ยึดติดอยู่กับความรู้สึกนั้น แม้ตามปกติคำเทศนาของท่านอาจารย์จะฟังง่ายและเข้าใจง่าย น้อยนักที่จะใช้คำพูดอันลึกซึ้งในพระสูตร แต่คำสอนจากการกระทำของท่าน เหมือนกับนักบุญที่พระสูตรได้กล่าวไว้ ขอชมท่านอาจารย์เป็นพระสูตรที่มีชีวิต มันไม่เกินความเป็นจริง  

กองหน้าของหน่วยรักษาสิ่งแวดล้อมแห่งจักรวาล

มีอยู่ครั้งหนึ่ง อาจเป็นเพราะท่านอาจารย์ได้ยินเสียงร้องอย่างทุกข์ทรมานของปลา กุ้งที่อยู่ในท่อน้ำใหญ่ที่อยู่นอกบ้าน ท่านอาจารย์เรียกทุกคนมาชุมนุมทันที และกล่าวว่า “ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ห้ามใช้น้ำยาทำความสะอาดที่มีพิษ! วันนี้พวกเธอใส่ยาพิษให้คนอื่น ต่อไปต้องกลับมารักษาพวกเขา!” จากนั้นมา ทุกคนเปลี่ยนมาใช้ขี้เถ้าขัดหม้อ และไม่ใช้เครื่องใช้ครัวเรือนที่เป็นพลาสติก

มีอีกครั้งหนึ่ง ท่านอาจารย์กล่าวอย่างถอนหายใจว่า “มนุษย์ใช้สารเคมีกับการทดลองนิวเคลียร์มากเกินไป ทำให้ชั้นอากาศที่ป้องกันโลกเป็นรูขึ้นมา พลังที่ไม่ดีจากต่างดาวมากมายสามารถมุดเข้ามาในโลกได้ ทำให้มนุษย์เกิดโรคที่รักษาไม่ได้มากมาย การพนันและภัยพิบัติต่าง ๆ ก็มากขึ้นเรื่อย ๆ” ผ่านอีก 1 เดือน รายงานข่าวก็ตีพิมพ์ออกมา “อากาศชั้นโอโซนของโลกเกิดเป็นรูขึ้นมา มาจากรังสีนอกอวกาศ ทำให้มนุษย์เพิ่มจำนวนผู้ป่วยเป็นโรคมะเร็งมากขึ้น นักวิทยาศาสตร์กำลังพยายามหาวิธีช่วยเหลือ!”

ฉันไปรายงานให้ท่านอาจารย์ทราบทันที “ท่านอาจารย์ คำพูดของท่านได้รับการยืนยัน นักวิทยาศาสตร์พบเห็นชั้นอากาศที่ป้องกันโลกแตกแล้ว” ท่านอาจารย์บอกว่า “คนบำเพ็ญไม่ต้องอ่านข่าว ก็สามารถทราบเรื่องต่าง ๆ ได้มากมาย”

เป็นความจริง! ความคิดในการรักษาสิ่งแวดล้อมของท่านอาจารย์มาจากปัญญาภายในที่ส่งสัญญาณออกมา ขอเพียงบำเพ็ญได้ดี ก็จะทราบได้ทุกอย่าง

ไม่มีอะไรที่ท่านอาจารย์ไม่ทราบ

มีอยู่ครั้งหนึ่ง เพื่อนบำเพ็ญคนหนึ่งถูกสามีตีจนน่วม มาร้องเรียนกับท่านอาจารย์ที่ ซินเตี้ยน ฉันนั่งอยู่ข้าง ๆ กล่าวอย่างเห็นใจว่า “ยังดี! สามีฉันแม้จะต่อต้านฉันบำเพ็ญ แต่ว่าเขาไม่ได้ตีฉัน” ท่านอาจารย์กล่าวว่า “สภาพของเธอไม่เหมือนกับเขา สามีเธอนำคณะออกไป 4 วันจึงกลับมา ก็จะพูดกับเธอถึงเรื่องความคิดถึง” ฉันประหลาดใจมาก คิดในใจว่า “ทำไมท่านอาจารย์ทราบว่า งานของสามีฉันเป็นมัคคุเทศก์ ? แม้แต่ 4 วันจะกลับบ้านครั้งก็ทราบ!”

ยังมีเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อีกมากมาย เช่น ฉันไปทำผมที่ร้านทำผม ตอนเช้าขึ้นมานั่งสมาธิกี่โมง พูดอะไรกับนักเรียนที่โรงเรียนต่าง ๆ เป็นต้น ขณะที่คุยกับท่านอาจารย์ จึงทราบว่าท่านอาจารย์ไม่มีอะไรที่ไม่ทราบ

วันหนึ่ง ฉันทนไม่ได้จึงถามว่า “ท่านอาจารย์ ท่านทราบได้ระดับไหน?” ท่านอาจารย์ตอบอย่างติดตลกว่า “ฉันมีสวิทซ์เปิดปิดอยู่อันหนึ่ง เวลาอยากทราบก็เปิด เมื่อไม่ต้องการทราบก็ปิด!”

ในพระสูตรบันทึกว่า “สรรพทั้งหลาย มีอะไรอยู่ในใจ พระยูไรจะทราบ” (วัชระสูตรมองด้วยกัน บทที่ 18) พระโพธิสัตว์เป็นหนึ่งเดียวกับพวกเรา ต่อหน้าท่านอาจารย์ พวกเราเหมือนแก้วใส