โดยกลุ่มข่าวยอกยาการ์ต้า อินโดนีเซีย (ต้นฉบับเป็นภาษาอินโดนีเซีย)

แผ่นดินไหวรุนแรงที่เกิดในประเทศอินโดนีเซีย เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม ปีทองที่ 3 (2549) ทำให้คนจำนวน 600,000 คน กลายเป็นผู้ไร้ที่อยู่อาศัย กลุ่มบรรเทาทุกข์ประกอบด้วยเพื่อนบำเพ็ญจากอินโดนีเซีย ฟอร์โมซา และสิงคโปร์ ตอบสนองเหตุการณ์โดยการเร่งจัดหาสิ่งช่วยเหลือฉุกเฉินให้แก่ผู้ประสบภัย ตั้งแต่วันที่ 27 พฤษภาคมจนถึงปัจจุบัน มีครอบครัวมากกว่า 8,750 ครอบครัว ได้รับสิ่งของบรรเทาทุกข์จากท่านอาจารย์และกลุ่มร่วมงานของท่าน (อ้างอิงถึงรายงานในธรรมสารเล่มที่ 169)

วันที่ 6 มิถุนายน เรายังคงลงแรงปฏิบัติการบรรเทาทุกข์ตามหมู่บ้านย่อยบางแห่งในหมู่บ้านซัมเบอร์ฮาโจ ที่อยู่ในอำเภอแพรมบานาน ชาวบ้านชื่นชมมากกับสิ่งของบรรเทาทุกข์ที่จัดหาให้โดยอนุตราจารย์ชิงไห่รวมทั้งหนังสือตัวอย่าง ของขวัญทางจิตวิญญาณที่จะนำความสุขสบายที่เหนือกว่าสิ่งที่เป็นวัตถุ

วันต่อมาเราไปที่หมู่บ้านย่อยๆ อีก 5 แห่งที่อยู่ต่างสถานที่กันมี, บันจาร์ฮาโจ, พันโคราน, เทกัลลาวาส, บันยูริพ และโรงเรียนที่ก่อตั้งชั่วคราวในคองคลานแกน

เมื่อเราส่งสิ่งของบรรเทาทุกข์ไปยังโรงเรียนชั่วคราว เด็กๆ ดูมีความสุขและให้การต้อนรับเราด้วยการร้องเพลง แม้ว่าเด็กทั้งหมดจะเรียนหนังสือในเต็นท์และสวมใส่เสื้อผ้าตามมีตามเกิด เรายังมองเห็นประกายความรื่นเริงที่ปรากฏบนหน้าของพวกเขา พวกเขาปรบมืออย่างดีใจและตื่นเต้นมาก เมื่อของขวัญที่เป็นเครื่องเขียน, หนังสือ, ดินสอสี, ดินสอเทียน, ดินสอ และอื่นๆ หยิบยื่นให้พวกเขา เด็กๆ ยังได้ถามถึงท่านอาจารย์และการฝึกสมาธิของเรา ตัวแทนจากหมู่บ้านท้องถิ่นแสดงความขอบคุณอย่างสุดซึ้งต่ออนุตราจารย์ชิงไห่สำหรับความรักและความห่วงใยของท่านที่มีต่อพวกเขา

ในบันยูริพ พ่อเด็กคนหนึ่งหลั่งน้ำตา เมื่อได้ยินว่า สิ่งของบรรเทาทุกข์มาจากท่านอาจารย์ผู้มีความห่วงใยพวกเขาในช่วงเวลาที่ลำบากที่สุดกับภัยพิบัติ

โดยกลุ่มข่าวสิงคโปร์ (ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ)

เพื่อนประทับจิตชาวสิงคโปร์กลุ่มหนึ่งมาถึงศูนย์ยอกยาการ์ต้า วันที่ 30 พฤษภาคม เพื่อแบ่งเบางานบรรเทาทุกข์ ประเมินการและจัดกลุ่มงานแจกจ่าย

เมื่อกลุ่มประเมินงานกลุ่มหนึ่งไปถึงหมู่บ้านทาร์มานันซึ่งมีอยู่ 258 ครัวเรือน หัวหน้าหมู่บ้านขอเพียงข้าวสารให้คนของเขา โดยเฉพาะคนแก่และเด็กจะหิวโหยเมื่อขาดอาหาร อย่างไรก็ดีกลุ่มประเมินงานของเราสังเกตเห็นว่า ชาวบ้านขาดแคลนเต็นท์และผ้าปูพื้น และไม่มีไฟฟ้าเพื่อส่องสว่าง วันต่อมากลุ่มแจกจ่ายได้นำข้าวสารมากว่า 700 กิโลกรัม เต็นท์พร้อมผ้าปูพื้น 40 ชุด นมผง และตะเกียง น้ำมันก๊าด ผู้นำตื้นตันใจมาก เขารับสิ่งของเหล่านี้ด้วยน้ำตาแห่งความปิติและซาบซึ้ง เขาประหลาดใจด้วยว่า ทุกสิ่งมาถึงอย่างรวดเร็วมาก เมื่อพี่น้องหญิงคนหนึ่งกำลังช่วยเด็กๆ สะกดชื่อท่านอาจารย์บนแผ่นใบปลิวที่แนะนำท่านอาจารย์และสมาธิวิถีกวนอิม หัวหน้าหมู่บ้านได้เข้ามาแจ้งลูกบ้านของเขาว่า สิ่งบรรเทาทุกข์ทั้งหมดนี้มาจาก่ท่านอาจารย์ ดังนั้นด้วยความนับถือและชื่นชมยินดีพวกเขาอ่านออกเสียงพร้อมกันตามแผ่นใบปลิวแผ่นหน้าทั้งแผ่น

เมื่อกลุ่มประเมินงานของเราอยู่ในอำเภอเซวัน มีสุภาพสตรีท่านหนึ่ง คุณอิปังจากหมู่บ้านกลายูเข้ามาขอความช่วยเหลือให้กับหมู่บ้านของเธอ เมื่อกลุ่มแจกจ่ายเข้าไปถึงภายใน 24 ชั่วโมง พร้อมกับสิ่งของบรรเทาทุกข์ตามที่ขอมามี ข้าว เต็นท์ ตะเกียง น้ำมันก๊าด คนทั้งหมู่บ้านประทับใจมาก พร้อมทั้งประหลาดใจที่กลุ่มของเราให้การตอบสนองอย่างรวดเร็ว เย็นวันนี้คุณอิปังแสดงความขอบคุณต่อท่านอาจารย์อีกครั้งหนึ่งโดยการส่งข่าวถึงเพื่อนประทับจิตคนหนึ่งของเรา

ที่ การัง จีด กิดูล ผู้ประทับจิตท้องถิ่นแจกสิ่งของที่ต้องการอย่างเช่น เต็นท์ เชือก ขนมปังกรอบให้กับคนหมู่บ้าน เมื่อรับรู้ว่าการนั่งสมาธิ สามารถช่วยให้จิตสงบและลดความร้อนรน หัวหน้าหมู่บ้านแสดงความสนใจวิธีนั่งสมาธิที่ท่านอาจารย์ส่งต่อมาให้ พร้อมกับหวังว่าจะสามารถช่วยคนของเขาในสถานการณ์ที่ไม่เป็นใจนี้ ผู้ประทับจิตท้องถิ่นได้ไปเยี่ยมพวกเขาในวันต่อมา เพื่ออธิบายสิ่งจำเป็นพื้นฐานของการเป็นผู้ทานมังสวิรัติและเรียนสมาธิวิถีสะดวก พร้อมกับบอกให้หัวหน้าติดต่อไปยังศูนย์ยอกยาการ์ต้าอีกครั้งหนึ่ง เมื่อลูกบ้านพร้อม

ผู้ขายสินค้าคนหนึ่งเมื่อได้รับรู้ว่า เรากำลังแจกจ่ายสิ่งของให้แก่ผู้ประสบภัยพิบัติ เขาเกิดความประทับใจมากและเสนอที่จะขับรถบรรทุกของเขาไปช่วยกองกำลังของเรา พวกเรายินดีที่ได้ติดโปสเตอร์ของท่านอาจารย์บนรถบรรทุกของเขาซึ่งขับตามเรามา เย็นวันนั้นผู้ขายสินค้าคนนั้นได้ขอเก็บภาพโปสเตอร์ของอาจารย์ไว้ด้วยความเคารพ เพื่อเป็นที่ระลึกถึงความเมตตาของท่าน แน่นอนว่า เรายิ่งกว่ายินดีที่จะสนองความประสงค์ของเขา

ระหว่างการเดินทางไปอำเภอเดลิงโก เราแจกขนมปังสองกล่องให้กับหมู่บ้านหนึ่ง นอกเหนือจากเต็นท์ ข้าว และสิ่งจำเป็นอื่นๆ ชาวบ้านตื่นตาขึ้นมาเมื่อเห็นขนมปัง ทุกคนรับขนมปังด้วยความขอบคุณและรับประทานทันที ด้วยว่าพวกเขาทานแต่ข้าวกับบะหมี่สำเร็จรูปตลอดเวลาสองสามวันที่ผ่านมา ขนมปังเป็นของที่หายากทีเดียวสำหรับพวกเขาจึงเป็นเสมือนการเลี้ยงฉลอง

ทั้งๆ ที่ชาวบ้านนั้นประสบความยากลำบากมากมายในเวลานั้น พวกเราได้สังเกตเห็นเหตุการณ์และประทับใจหลายอย่างที่เป็นการแสดงความเป็นคนพื้นฐานจิตใจดีและการร่วมใจกันในหมู่ชาวบ้านดังตัวอย่าง พวกเขาช่วยเหลือซึ่งกันและกัน รวมทั้งจัดวางงานสับเปลี่ยนกะอีกหลายครอบครัว ผลัดกันทำอาหารให้คนทั้งหมู่บ้าน ในสถานที่แห่งหนึ่ง ชายหนุ่มบางคนจัดทีมเก็บกวาดสิ่งหักพังจากบ้านที่พังลงมา หลังจากที่ได้ทำความสะอาดเก็บเศษสิ่งของที่กระจายอยู่ในหมู่บ้านของพวกเขา พวกเขาก็ได้เคลื่อนตัวไปทำความสะอาดให้กับหมู่บ้านเพื่อนบ้าน

พวกผู้ชายพลัดกันเป็นยามในบริเวณนั้นในตอนกลางคืน เพื่อให้ผู้หญิง คนแก่ และเด็กได้นอนหลับอย่างไร้กังวล พวกผู้ชายนอนอยู่บนพื้นดินยกเสื่อและผ้าปูพื้นให้กับผู้หญิงและเด็ก

แม้ว่าบ้านของชาวบ้านจะได้ถูกทำลายไป พวกเขาก็ยังมีกำลังจิตสูง พวกเขารับสถานการณ์อย่างไม่บ่นใดๆ ทั้งสิ้น พวกเขารับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างใจเย็น เรายังได้ยินเสียงหัวเราะจากเด็กๆ ในบางแห่ง ชีวิตดำรงค์ต่อไปอย่างที่เคยเป็น เช่น พวกชาวนาจะไปที่ทุ่งนาและเก็บเกี่ยวข้าวโพด ภัยพิบัติอาจทำลายบ้านของพวกเขา แต่ไม่อาจทำลายความยึดมั่นในชีวิต พวกเขายังคงพอใจและสร้างบ้านใหม่อย่างเงียบๆ

ในที่สุดกองกำลังบรรเทาทุกข์ เมื่อแต่ละคนกลับบ้านของตนเอง เราได้นำความทรงจำที่น่าพอใจไปกับเรา รอยยิ้ม ความอบอุ่น และทัศนคติของคนที่ยอกยาการ์ต้า เราถนอมมิตรภาพที่ได้กับเพื่อนบำเพ็ญของเรา ด้วยรวมทั้งรู้สึกดีใจที่ได้มีโอกาสเดินบนเส้นทางของความรัก ก้าวไปกับท่านอาจารย์ผู้เมตตาและเอื้อเฟื้อของเรา

รายงานโดยคณะรักษาโรค ฟอร์โมซา (ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)

หลังจากทราบข่าวภัยพิบัติที่เกิดจากแผ่นดินไหวที่ประเทศอินโดนีเซียแล้ว เพื่อนบำเพ็ญที่เป็นผู้รักษาพยาบาลรีบจัดตั้งคณะรักษาโรคขึ้นมาทันที และนำเอายาเกือบ 100 กิโลกรัม.เดินทางไปที่ประเทศอินโดนีเซีย เมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม ไปรวมตัวกันกับเพื่อนบำเพ็ญชาวสิงคโปร์และอินโดนีเซีย วันรุ่งขึ้น คณะรักษาโรคของเพื่อนบำเพ็ญไปรวมตัวกันกับนักศึกษาแผนกวิชาแพทย์และแผนกเภสัชจากมหาวิทยาลัยซานาต้าและกาจาห์ เพื่อทำการช่วยเหลือด้านรักษาโรค นักศึกษาเหล่านี้เหมือนกับทูตเทวดาที่พระเจ้าส่งมา มาช่วยเหลือด้านภาษาและการรักษาโรค

พวกเราไปที่เขตที่ได้รับความเสียหายหนักคือ เมืองบันตูล เป็นจุดสำคัญในการทำงาน สิ่งที่โชดดีคือ พวกเราไม่ใช้ทหารที่ต่อสู้กันอย่างโดดเดี่ยว ยังมีเจ้าหน้าที่ที่มาจากสถานีอนามัยอินโดนีเซีย สภากาชาดอินโดนีเซีย และกรมควบคุมอาหารและยาของอินโดนีเซีย พากันมาช่วยกันทำงานการช่วยเหลือ คณะของพวกเราแบ่งเป็น 2 กลุ่ม วันแรกมาถึงหมู่บ้านเบอร์บาห์ได้รักษาคนไข้จำนวน 180 คน ส่วนมากจะบาดเจ็บภายนอกจากแผ่นดินไหว วิตกกังวล นอนไม่หลับ และปวดหลังต่างๆ เป็นต้น

วันที่ 1 มิถุนายน พวกเราไปที่หมู่บ้านปาจันกันและบามบัง ลิพูโร ชาวบ้านในพื้นที่ให้ความสำคัญกับการมาของพวกเรา เปิดห้องราหมาดศาสนาอิสลามของพวกเขา เป็นสถานที่ทำการตรวจรักษาโรค เจ้าหน้าที่ 2 กลุ่มได้รักษาคนไข้จำนวน 200 กว่าคน ขณะเดียวกันพวกเราก็แจกขนมปังกรอบ และภาพถ่ายของอนุตราจารย์ชิงไห่ให้กับผู้ประสบภัยที่มาตรวจรักษาโรค

วันที่ 2 มิถุนายน กลุ่มเพื่อนบำเพ็ญเดินทางไปที่เมืองเล็กๆ คือ คาสิหัน บาดแผลของชาวบ้านในพื้นที่ติดเชื้อ พวกเรานอกจากทำความสะอาดและทำแผลแล้ว ก็ให้ห่อยา ผ้าพันแผล และยาทาแผลไอโอดีนกับคนไข้ไปด้วย เพื่อให้พวกเขาสามารถเปลี่ยนยาเองได้ ลดโอกาสการติดเชื้อลงได้ เพื่อนบำเพ็ญอีกกลุ่มเดินทางไปยังปิยูนกันเขตภูเขาที่อยู่ห่างไกล ระหว่างทางเห็นบ้านเรือนพังลงมาเสียหายหนักมาก เนื่องจากสะพานชำรุด รถผ่านไปไม่ได้ เพื่อนบำเพ็ญต้องนั่งรถเครื่องคนหนุ่มในพื้นที่ นำเอายารักษาโรค อาหารพระพร รูปถ่ายท่านอาจารย์ และแผ่นปลิว มาถึงหมู่บ้านที่เสียหายหนักแห่งหนึ่ง แม้บ้านเรือนจะพังไปและเสียหายหมด แต่ชาวบ้านในพื้นที่เป็นคนใจดี ดูเหมือนยังคงอยู่ในความสงบ สันติ เมื่อเพื่อนบำเพ็ญเริ่มทำการตรวจรักษาโรคในตอนเช้า มีชาวบ้านพากันมารับการตรวจรักษา พวกเขาแสดงออกถึงความดีใจ จับมือแสดงความขอบคุณกับเพื่อนบำเพ็ญอย่างไม่ขาดสาย แต่พอมาถึงตอนเที่ยง คนทั้งหมดต่างจากไป ที่แท้เป็นเวลาที่ต้องละหมาด ทุกคนต่างแต่งตัวเรียบร้อยไปอธิษฐานที่มัสยิด ความจริงใจของพวกเขาทำให้คนต้องยอมรับ! หลังจากอธิษฐานเป็นเวลา 1 ชม.แล้ว พวกเขากลับมารับการตรวจรักษากันต่อไป แม้บ้านเรือนของพวกเขาจะพังเสียหาย แต่ยังไปนำเอาน้ำมะพร้าวสด ข้าวโพด มันสัมปะหลัง และถั่วลิสง มาบริการให้กับเพื่อนบำเพ็ญ ทำให้คนซาบซึ้งใจมาก พวกเรารักษาคนไข้ทั้ง 2 แห่งนี้รวม 150 คน

งานการช่วยเหลือรักษาโรคได้เสร็จสิ้นลง เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน วันนั้นพวกเราเดินทางไปที่ปันดอง ที่อยู่ห่างชายฝั่งทะเลปารังทริติส 5 กม.ที่นี่เป็นศูนย์กลางที่เกิดแผ่นดินไหว พวกเราได้ตรวจรักษาคนไข้ไป 120 คน ระหว่างนั้น ชาวบ้านที่มาขอตรวจรักษาส่วนมากจะเป็นการบาดเจ็บภายนอก บางคนขาดอาหาร ขาดเสื้อผ้า หรืออาหารไม่สะอาด เลยมีอาการเป็นหวัด ท้องเสีย นอกจากนี้ พวกเราพบว่าชาวบ้านหลังจากประสบเหตุแผ่นดินไหวแล้ว ส่วนมากจะนอนไม่หลับ เวียนศรีษะ หรือปวดหัวต่างๆ เป็นต้น พวกเรานอกจากจ่ายยาที่บรรเทาอาการเหล่านี้แล้ว ได้เอาภาพถ่ายท่านอาจารย์มอบให้กับพวกเขา ขณะเดียวกันก็ชวนคุย เพื่อเป็นการปลอบใจพวกเขา พร้อมอธิษฐานท่านอาจารย์ให้พรกับพวกเขาด้วย สำหรับคนไข้ที่มีอาการหนัก พวกเรานอกจากจะทำการตรวจรักษาเป็นขั้นต้นแล้ว ได้ให้รถพยาบาลกาชาดรับตัวไปส่งโรงพยาบาลทำการรักษาต่อไป ก่อนจะเดินทางออกจากอินโดนีเซีย พวกเรานำเอาข้อมูลมอบให้กับศูนย์ในพื้นที่ ให้ทางศูนย์ติดตามสุขภาพของพวกเขาต่อไป หรือต้องการความช่วยเหลือด้านการรักษาหรือด้านเศรษฐกิจ ยาที่เหลื่อใช้ทั้งหมดได้มอบให้กับโรงพยาบาลต่อไป

เนื่องจากการให้พรของท่านอาจารย์ การจัดการอย่างละเอียดของเพื่อนบำเพ็ญในพื้นที่ และการช่วยเหลือจากสภากาชาดพร้อมกับนักศึกษาอาสาจากสถาบันแพทย์ศาสตร์ ทำให้งานการช่วยเหลือตรวจรักษาโรคดำเนินไปอย่างราบรื่น แม้ในพื้นที่จะเกิดภัยพิบัติแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ แต่ประชาชนที่มีจิตใจบริสุทธิ์ ความจริงใจที่มีต่อศาสนาและการมองโลกด้วยดี ทำให้คนมีความซาบซึ้งและชื่นชม

รายการค่าใช้จ่ายการช่วยเหลือผู้ประสบภัยแผ่นดินไหวที่
เมืองยอกยาการ์ต้า อินโดนีเซีย
ของสมาคมอนุตราจารย์ชิงไห่นานาชาติ