คำถามและคำตอบที่เลือกสรรแล้ว

ถ: ฉันสามารถมีแรงบันดาลใจและมีความสุขในชีวิตที่อยู่ในสังคมนี้ได้อย่างไร? เพราะว่าภายในของฉัน ฉันอยากวิ่งหนีและมีความสนใจเพียงแต่ท่านเท่านั้น แต่แล้วฉันบอกตัวเองว่า ฉันต้องเป็นเหมือนท่าน เข้มแข็งและอยู่รอดได้ในสังคม และยังรักษาการบำเพ็ญของฉันอยู่ได้

อ: ใช่ ถูกต้อง นั่นทำให้เธอเข้มแข็งขึ้น เธออายุเท่าไร? (ต: ฉันอายุ 22 ปี) แค่ 22 ปี! เธอมีอะไรต้องทำอีกมาก ไม่ต้องกังวล ทำไปเรื่อยๆ

ถ: ขอบคุณสำหรับพระพรของท่าน ฉันทราบว่าท่านอยู่กับฉัน

อ: เธอดูอ่อนเยาว์และสวยงาม อยู่ข้างนอกนั้นและทำตัวให้เป็นตัวอย่างที่สดใส ถ้าทุกคนมาติดตามฉันและซ่อนตัวอยู่ในภูเขา ก็จะไม่มีใครรู้อะไรอื่นอีก เธอต้องเป็นตาของฉัน หูของฉัน มือของฉัน พระพรของฉันที่ขยายออกไป เป็นความรักของฉัน เป็นตัวอย่างของฉัน เมื่อผู้คนเห็นเธอ พวกเขาก็เห็นฉัน และพวกเขาก็จะทำตามเธอ นั่นคือวิธีที่เราอวยพรให้โลก นั่นคือเหตุที่เราต้องบำเพ็ญ

ถ: ขอบคุณท่านอาจารย์

อ: ด้วยความยินดี ฉันไม่หนีไปไหนอีกแล้ว มันเพียงแต่จะมีเวลาที่สวรรค์จะบอกว่า “ไม่” เวลานั้นฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทำทางด้านจิตวิญญาณ บางครั้งมันดูเหมือนเป็นทางวัตถุ แต่มันก็เป็นทางจิตวิญญาณด้วยเช่นกัน เวลาที่แตกต่างไป ฉันก็ทำสิ่งที่แตกต่างกันไป เราไม่ได้ต้องหนีไปไหนแล้ว ถ้าเราหนี เราก็หนีขึ้นไปที่นั่น ไปที่สวรรค์ในนาทีสุดท้าย! (อาจารย์หัวเราะ) เราไม่หนีไปไหน เราอยู่ที่นี่

ถ: และเข้มแข็ง

อ: ใช่แล้ว เข้มแข็ง เพราะว่า งานเหล่านี้ สิ่งท้าทายเหล่านี้จะทำให้เธอฉลาดขึ้น และความทุกข์ทรมานทั้งหลายจะทำให้เธอมีเมตตามากขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างดีสำหรับพวกเรา ถ้าหากไม่ใช่ อย่างน้อยก็ชำระล้างกรรมได้ พวกเราอยู่รวมกันเหมือนหมู่คณะ ใช่ไหม? เอาล่ะ รักกัน! ไม่ต้องกังวล (ถ:ฉันรักท่าน) เธอทำดีแล้ว ฉันก็รักเธอเช่นกัน ฉันภูมิใจพวกเธอมากโดยเฉพาะพวกผู้เยาว์ มันเป็นการยากในสังคมนี้ มันมีสิ่งยั่วยุมากมาย และเธอก็อายุน้อยและอ่อนแอต่อการถูกโจมตีสารพัดรูปแบบ ความยั่วยวนสารพัดอย่าง กระนั้นก็ตามเธอยังสามารถดำรงการเป็นมังสวิรัติอยู่ได้และอหิงสา รักษาศีลและนั่งสมาธิมากที่สุดเท่าที่ทำได้ นั่นก็ยอดเยี่ยมแล้ว ฉันภูมิใจพวกเธอมาก อย่ากังวล พวกเธอดีแล้ว

ถ: ฉันภูมิใจที่มีท่านเป็นอาจารย์ของฉัน

อ: ยังมีอีกหลายอย่างที่ฉันทำ เธอจะต้องยิ่งภูมิใจมากขึ้นอีก! (เสียงหัวเราะ) แต่ฉันไม่บอกพวกเธอ เพราะส่วนมากฉันจะทำเงียบๆ ก็เหมือนกับสิ่งที่พวกเธอทำอยู่ หลายปีมานี้รวมทั้งในปีนี้มีภัยพิบัติมากมายเหลือเกิน ฉันภูมิใจในพวกเธอมาก ฉันสุขใจที่พวกเธอทั่วโลกได้ขยายความรักของฉันไปให้ทั่วทุกมุมโลกที่ต้องการ เราทำดีที่สุด เพื่อปลอบโยนผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ และช่วยผู้ที่เสียชีวิตหรือจิตวิญญาณของพวกเขา มันเป็นเรื่องสำคัญที่จิตวิญญาณได้รับการช่วยเหลือ ไม่ใช่ร่างกาย ถ้าเราสามารถช่วยทางร่างกายได้ เราก็ช่วยเช่นกัน แต่ถ้าหากช่วยไม่ได้ สิ่งที่สำคัญคือจิตวิญญาณ เวลาที่จิตวิญญาณออกจากร่างกายไป เราจะดูแลมัน นั่นเป็นสิ่งสำคัญกว่าการให้ความช่วยเหลือด้านวัตถุ แต่เราก็ทำทั้งสองอย่าง

นั่นเป็นทางที่ดีที่สุด ฉันไม่สามารถคิดอย่างอื่นที่ดีกว่านี้ได้ในการช่วยสังคมมากกว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ เราช่วยทางจิตวิญญาณอย่างเงียบๆด้วยหนังสือ ด้วยเทป ด้วยการพูด ด้วยพลังที่สวยงามของพวกเธอ และเราก็ให้ความช่วยเหลือด้านวัตถุเช่นกัน ฉันไม่คิดว่า เราจะทำอะไรได้ดีกว่าที่เรากำลังทำอยู่นั้น ฉันไม่คิดว่าจะมีใครหรือกลุ่มใดบนดาวดวงนี้จะสามารถทำได้ดีกว่าที่เราทำอยู่ เพราะฉะนั้น ฉันภูมิใจพวกเธอมาก และฉันขอบคุณพวกเธอทั้งหลายนั้น (อาจารย์มองตรงไปที่กล้อง และทำท่าแสดงให้รู้ว่า ผู้บำเพ็ญทั้งหมดทั่วโลก) ที่เป็นตัวอย่างที่ดี!

ถ: ขอบคุณท่านอาจารย์

อ: เรามีบ้านที่จะไปอยู่แล้ว นั่นคือประเด็น เราเพียงแต่ท่องเที่ยวสักระยะหนึ่ง สำหรับพวกเราส่วนใหญ่ มันไม่นานใช่ไหม? (ถ:ใช่) ไม่ได้ เธออายุยังน้อย เธออยู่ที่นี่ก่อน เธอยังไม่ไปเร็วขนาดนั้น แต่ว่าจะเร็วหรือช้าก็เหมือนๆ กัน มากกว่าก็ 2-3 ปี น้อยกว่าก็ 2-3 ปี แล้วเราก็เรียบร้อย และเราก็ทิ้งมรดกไว้เบื้องหลัง หลังจากที่เราจากโลกนี้ไป หลังจากที่เราจากดวงดาวนี้ไป เราไม่ได้ทิ้งร่างกายไว้ที่นี่ แต่เราทิ้งมรดกอันสวยงามทางจิตวิญญาณไว้ให้สำหรับคนรุ่นต่อไป นั่นเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่เรามอบให้แก่โลก หลายๆ คนไม่เห็นคุณค่าของมัน แต่เราก็ไม่ได้ทำเพื่อได้รับการยกย่อง ก็เหมือนกับเวลาเราช่วยเหลือด้านวัตถุให้แก่ผู้ประสบภัย เราก็ไม่ได้เรียกร้องสิ่งใดตอบแทน มันก็เหมือนกัน